Դրամատիրությունը կամ կապիտալիզմը ընդհանրապես վերաբերվում է տնտեսական համակարգի տեսակի, որում արտադրման միջոցներ մեծ մասամբ մասնավոր տիրության տակ են, և կապիտալը արտադրության, բաժանման և ուրիշ ապրանքի և ծառայության փոխանակման մեջ է ներդրում՝ ընդարձակապես չկարգավորվող շուկայում։

Կապիտալիզմի պատկերանիշը
  • Կապիտալիզմի հիմնական թերությունը բարիքների անհավասար բաշխումն է։ Սոցիալիզմի հիմնական առավելությունը՝ զրկանքների հավասար բաշխումը[1]։
  • Ազատ շուկայի ընդդեմ մեծ մասամբ վեճերի ներքո հենց ազատության հավատի պակասն է։
    • Կապիտալիզմ և Ազատություն, 1962
  • Ազատ տնտեսության առարկության մեծ աղբյուրներից հենց դա է, որ մարդկանց տալիս է ինչ որ ուզում են, փոխարեն այն, ինչ մի առանձին խումբ կարծում է թե պիտի ուզեն։
    • Կապիտալիզմ և Ազատություն, 1962
  • Ոչ մի ազգ երբևէ առևտուրից չի սնանկացել, նույնիսկ երևի ամենաանբարենպաստը։
    • Առևտրի Սկզբունքներ, 1774
  • Կապիտալիզմի բարոյական արդարեցումն այն այլասեր հայցի մեջ չէ, որ նա ներկայացնում է «հասարական լավին» հասնելու ամենալավ ճանապարհը։ Ճշմարիտ է, որ կապիտալիզմն այն անում է -- եթե այդ ժողովրդական արտահայտությունը որևէ միտք ունի—բայց սա միայն երկրորդական հետևանք է։ Կապիտալիզմի բարոյական արդարացումն այն է, որ դա միակ համակարգն է, որ հետևողական է մարդու ռացիոնալ խառնվածքի հետ, պաշտպանում է մարդու գոյությունը որպես մարդ, և իր գերիշխող սկզբունքն է՝ արդարությունը[2]։

Աղբյուրներ

խմբագրել
  1. Ալբերտ Միքայելյան և Միքայել Մարդումյան, ed (2002). Մտքի Հրավառություն. Զանգակ-97 հրատարակչություն. էջ 157. ISBN 99930-2-263-2. 
  2. capitalism.org։ Վերստացված է՝ 2009-10-15։