Էպիկտետոս
Էպիկտետոս (50-138), հին հույն փիլիսոփա, ստոիցիզմի ներկայացուցիչ։ Մեզ են հասել «Էպիկտետոսի դատողությունները» և այլ երկեր։ Էպիկտետոսի ուսմունքը բաժանվում է ֆիզիկայի, տրամաբանության և բարոյագիտության[1]։
Քաղվածքներ
խմբագրել- Ինչ պետք չէ անել, դա մի՛ արա նույնիսկ մտքումդ։
- Ոչ թե խղճալի է այն մարդը, որ զրկվել է իր դրամից, տնից, կայքից. այդ բոլորը չեն պատկանում մարդուն։ Այլ խղճալի է այն, երբ մարդը կորցնում է իր իսկական սեփականությունը` մարդկային արժանապատվությունը։
- Կարճատև, բայց ազնիվ կյանքը միշտ գերադասի՛ր երկարատև, բայց ամոթալի կյանքից։
- Դժբախտության մեջ է ճանաչվում բարեկամը և մերկացվում թշնամին։
- Հոր խստությունը հոյակապ դեղ է. նրանում ավելի շատ քաղցր կա, քան դառը։
- Տիրապետի'ր կրքերին, այլապես կրքերը կտիրապետեն քեզ։
- Բոլոր արարումներից ամենագեղեցիկը հիանալի դաստիարակություն ստացած մարդն է։
Աղբյուրներ
խմբագրել- Վ. Լ. Վորոնցով, Բանականության սիմֆոնիա, Երևան, 1981։
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ Փիլիսոփայական բառարան, Երևան, 1975։
