Նիկողոս Սարաֆյան
Նիկողոս Սարաֆյան (1902 — 1972), սփյուռքահայ գրող, բանաստեղծ։
Քաղվածքներ
խմբագրել- Լավագոյն բանաստեղծութիւնը այն է ինծի համար որ արտայայտութիւնն է ներքին մարդկային ողբերգական լինելութեան մը՝ յաւիտենական մարդուն մէջ։
- Տխրութեամբ ու պատրալիր համակերպութեամբ է, որ կը տօնենք Զատիկը հիմա, բայց զայն տօնելն իսկ իրական գեղեցկութիւն մըն է[1]։
- Կարելի չէ աւելի զօրաւոր բան մը գտնել մարդուն մէջ, քան` ազնուական այն եսասիրութիւնը, որ կը մերժէ գռեհիկ անձնամոլութիւնն ու անարդարութիւնը, նախանձն ու մախանքը, բռնակալութիւնն ու դատողութիւնը, մեծամտութիւնն ու վայրագութիւնը։ Հայը ունի այս բոլորը զգալու կարող սիրտը, թէեւ այդ սիրտը խոնջ է դարերով քարերուն զարնուելով, թախծոտ է եւ թափառական։ Կը սպասէ այս բոլորին։ Գիտենք, թէ չենք կրնար այլեւս բարութեամբ պատասխանել չարութեանց։ Բայց այս բոլորը մեր երիկամունքները այրող կարօտներն են[2]։
Ծանոթագրություններ
խմբագրել
