Չարակամություն
Չարակամություն, չարակամ, անբարյացակամ լինելը, ուրիշին չարիք կամենալը, անբարյացակամություն[1]։
Քաղվածքներ խմբագրել
- Չար մարդու համար վատ լուր իմանալուց ավելի սփոփանք չկա։
- Չար մարդիկ նման են այն ճանճերին, որոնք սողում են մարդկանց մարմնով և կանգ են առնում միայն նրանց վերքերի վրա։
- Չար մարդը միշտ անխոհեմ է ճիշտ այնպես, ինչպես անխոհեմը միշտ չար է։ Դրանք զույգ ընդունակություններ են, և մեկից զրկվելը կաթվածահար է անում մյուսին։
Աղբյուրներ խմբագրել
- Վ. Լ. Վորոնցով, Բանականության սիմֆոնիա, Երևան, 1981։