Պեյո Յավորով

բուլղարացի բանաստեղծ

Պեյո Յավորով (1878, Չիրպան, Բուլղարիա - 1914, Սոֆիա, Բուլղարիա), բուլղարացի բանաստեղծ։

Քաղվածքներ խմբագրել

  • Վտարանդինե՛ր, թշվա՜ռ բեկորներ,
միշտ խիզա՛խ, բայց միշտ տառապա՜ծ ազգի,
ահաբեկված մոր լքվա՜ծ զավակներ,
զոհեր՝ պանծալի ու մե՜ծ սխրանքի.
Օտա՜ր ափերում, մայր հողից հեռու,
ավեր խրճիթում, անտե՜ր ու անսե՜ր,
հարբու՜մ են նրանք, վերքը՝ սրտերում
և երգում այնպե՛ս — լալիս են ասես…[1]
  • Երբ ես գրեցի «Հայերը» եղերերգը, գրչածայրս թաթախում էի ոչ թե թանաքի մեջ, այլ հայ ժողովրդի վշտերի ու հուզմունքի ծովը… Գրում էի հուզված՝ այս բազմաչարչար աշխարհում փնտրելով մարդկայնություն և արդարություն։ Այսպես ծնվեց իմ «Արմենցին» 1899 թ.[2]:

Պեյո Յավորովի մասին խմբագրել

  • Յավորովն առանց Հայաստանը տեսնելու մեզ համար դարձավ այն, ինչ Բայրոնն էր Հելլադայի համար[2]։
Գարեգին Նժդեհ
  • Անկեղծ, մաքուր, բոցաշունչ ու անխոնջ հոգին տաճար է, որի մեջ է ամենից հեշտ լսել ճշմարտության հայտնությունը[2]։
Մաձինի

Ծանոթագրություններ խմբագրել


 
Վիքիպեդիա
Կարդացե՛ք Պեյո Յավորով հոդվածը նաև Վիքիպեդիայում: