[[Պատկեր:Talleyrandseated0002.jpg|thumb|left|200px|Շառլ-Մորիս դե Թալեյրանը]]
'''[[w:Շառլ-Մորիս Թալեյրան|Շառլ-Մորիս դե Թալեյրանը]]''' (ֆրանսերեն՝ ''Charles Maurice de Talleyrand-Périgord'') ([[փետրվարի 2]], [[1754]] - [[մայիսի 17]], [[1838]]) ֆրանսիացի դիվանագետ է եղել:
=Նապոլեոնի մինիստրը=
Նապոլեոնյան Կայսրության այն վառ դիվանագետներից էր, որին Նապոլեոնը պարզապես չէր վստահում ու ընդունում: Սակայն, ինչպես Ֆուշեի պարագայում էր, Նապոլեոնը ուղղակի առանց նրան չէր կարող վարել իր կայսրության արտաքին գործերը: Խնդիրն այն է, որ Նապոլեոնը, Թալեյրանի պարագայում ավելի կոշտ գտնվեց, քան Ֆուշեի: Պարզ էր. Նապոլեոնը ինքը բավականին հաջողված դիվանագետ էր ու ինքն էր նախևառաջ նախընտրում իր որոշել տերության արտաքին ուղղվածությունը: Հայտնի է, որ Նապոլեոնը ուղղակի Ֆրանսիայի կենսական շահերից էր համարում դաշինքը Ռուսաստանի հետ: Սրան դեմ էր Շառլ-Մորիս Թալեյրանը: Բնականաբար, լինելով դիվանագետ, նա չէր կարող չհասկանալ, որ Ֆրանսիային իսկապես ձեռնտու է դաշինքը Ռուսական Կայսրության հետ: Բայց և այնպես, Թալեյրանը շատ անգամ էր հաստատել իր կարծիքը` դաշինք կնքել ոչ թե Ռուսաստանի, այլ Ավստրիայի հետ: Գաղտնիք չէ, որ 19 դարի ամենամեծ դիվանագետներից մեկը մեծ ֆինանսական օժանդակություն էր ստանում Ավստրիական Կայսրությունից: Հենց սրա համար էր Թալեյրանը պնդում Ռուսաստանի հետ դաշինք կնքելուց հրաժարվելու անհրաժեշտության մասին: Անգամ այնտեղ հասավ, որ նա հենց իր քայլերով թշնամի դարձրեց Բոնապարտին ու Ալեքսանդրին: Նապոլեոնը ճակատագրական սխալ էր թույլ տվել այդ վճռական բանակցություններում վստահելով Շառլ-Մորիս Թալեյրանին, ով հանդես էր գալիս յուրօրինակ ավստրիական գործակալ:
