|
[[Image:Orhan Pamuk3.jpg|thumb|250px|Օրհան Փամուկը]]
'''Ֆերիթ Օրհան Փամուկը''' (թուրքերեն՝ ''Ferit Orhan Pamuk'') ([[հունիսի 7]], [[1952]]) թուրք փոստ-մոդերնմոդեռն վիպասան է։ Նա դարձել է Թուրքիայի ամենանշանավոր վիպասաններից մեկը։ 2005 թվականին սկսել է հետապնդվել Թուրքիայում այն բանից հետո, երբ պնդել է, որ 1915 թվականի հայերի սպանդը ցեղասպանության արդյունքհետևանք է եղել։ 2006 թվականին Օրհան Փամուկը շահել է գրականության Նոբելյան մրցանակ։
==Քաղվածքներ==
*Այն հարցը, որ մեզ՝Մեզ՝ գրողներիս ամենաշատնամենահաճախ է տրվումտրվող, սիրելի հարցնհարցը այսհետևյալն է՝է. ինչո՞ւ եք գրում։ Ես գրում եմ, որովհետև բնածին կարիք ունեմ գրելու։ Ես գրումԳրում եմ, որովհետև չեմ կարող նորմալ գործ անել այնպես, ինպես որինչպես ուրիշներն են անում։ Ես գրումԳրում եմ, որովհետև ուզում եմ այնպիսի գրքեր կարդալ, որպիսինինչպիսին որ ես եմ գրում։ Ես գրումԳրում եմ, որովհետև ես բարկացած եմ բոլորի վրա։ Ես գրումԳրում եմ, որովհետև սիրում եմ ողջ օրը նստել սենյակում ողջ օրը և գրել։ Ես գրումԳրում եմ, որովհետև կարող եմ իրական կյանքին մասնակցել միայն նրանայն փոխելով։ Ես գրումԳրում եմ, որովհետև ուզում եմ, որ ուրիշները, ողջ աշխարհն իմանա, թե մենք ինչ տեսակ կյանք ենք ապրել և շարունակում ենք ապրել Ստամբուլում, Թուրքիայում։ Ես գրումԳրում եմ, որովհետև ես սիրում եմ թուղթիթղթի, գրչի և թանաքի հոտը։ Ես գրումԳրում եմ, որովհետև ես հավատում եմ գրականությանը, վեպի արվեստին, ավելի. քան հավատում եմորևէ ուրիշ որևէայլ բանի։ Ես գրումԳրում եմ, որովհետև դա մի սովորույթսովորություն է, միկիրք։ կիրք է։ Ես գրումԳրում եմ, որովհետև ես վախենում եմ մոռացվեմ։մոռացվելուց։ Ես գրումԳրում եմ, որովհետև սիրում եմ այն փառքըփառքն ևու հետաքրքրությունը, որ գրելը բերում է։ Գրում եմ, որ մենակ լինեմ։ Հնարավոր է, որԳուցե գրում եմ, որովհետև հույս ունեմ, որ կհասկանամ, թե ինչու եսեմ այսքան շատ, շատ բարկացած եմ բոլորի վրա։ Գրում եմ, որովհետև սիրում եմ, երբ գրածներս կարդում են։ Ես գրումԳրում եմ, որովհետև երբեթե մի վեպ, մի ակնարկ կամ մի էջ եմարդեն սկսել եմ, ուզում եմ այն վերջացնել։ Ես գրումԳրում եմ, որովհետև բոլորն ինձնից սպասում են ինձնից, որ ես գրեմ։ Ես գրումԳրում եմ, որովհետև եսմանկական միհավատ մանկականեմ հավատք ունեմտածում գրադարանների անմահության մեջ, և այնգրադարակներում ձևումգրքերիս որնստելու գրքերսձևի նստումհանդեպ։ են դարակի վրա։ Ես գրումԳրում եմ, որովհետև գրգռիչհուզիչ է կյանքի բոլոր գեղեցկություններըգեղեցկություններն ևու հարստությունները բառերի վերածելը։ Ես գրում եմ ոչ թե մի պատմվածք պատմելու, այլ ստեղծելու համար։ Ես գրումԳրում եմ, որովհետև հուսումհույս ունեմ եմ փախչելփախչելու այն կանխազգացումից, որ մի տեղ կա, ուր պիտի գնամ, բայց ոնց որինչպես երազում, այդպես էլ չեմ կարողանում։կարողանում հասնել։ Ես գրում եմ, որովհետև երբեք չեմ կարողացել երջանիկ լինել։ Գրում եմ, որ երջանիկ լինեմ։
::*«Հորս Ճամպրուկը», Գրականական Նոբելյան մրցանակի դասախոսություն, դեկտեմբեր 7, 2006<ref>{{cite web|url=http://nobelprize.org/nobel_prizes/literature/laureates/2006/pamuk-lecture_en.html|title=Նոբելյան լեկցիա(անգլերեն)|accessdate=2009-1-1}}</ref>
|
