«Ոսկե հորթը»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''[[w:Ոսկե հորթը|Ոսկե հորթը]]''' (1931-) գիրք է հեղինակներ՝ [[w:Իլյա Իլֆ|Իլյա Իլֆ]] և [[w:Եվգենի Պետրով|Եվգենի Պետրով]]ի հեղինակությամբ: Այն [[Տասներկու աթոռ]] վեպի շարունակությունն է: Գրքի հիման վրա հետագայում նկարահանվել է [[Ոսկե հորթը (կինոնկար)|Ոսկե հորթը]] կինոնկարը:

 

===Թե ինչպես Պանիկովսկին խախտեց կոնվենցիան===

*Փողոցն անցնելիս շուրջդ նայիր (Փողոցային շարժման կանոններից)

*-Փրկչի տաճարը կարտոֆիլի պահեստ, - ցածրաձայն ասաց հետիոտնը։ Անցնելով ֆաներե կամարի տակով, որի վրա գաջե թարմ լոզունգ կար՝ «Ողջույն կանանց և աղջիկների 5-րդ օկրուգային կոնֆերանսին», նա հայտնվեց Երիտասարդ Ձիրքերի բուլվար անունը կրող երկար ծառուղու սկզբին։ - Չէ, - ասաց նա դառնությամբ, - սա Ռիո-դե-Ժանեյրո չէ, սա շատ ավելի վատ տեղ է։

 

===Հոմերոսը, Միլիոնը և Պանիկովսկին===

*Պանիկովսկին, որը շոգի պատճառով կացնավորի հաստ կուրտկան փոխել էր ծալովի օձիք ունեցող չթե վերնաշապկով, գոռոզ էր պահում իրեն։ Նա շատ էր հպարտանում իրեն տրված հանձնարարությամբ։<br>- Միայն գողություն, - ասում էր նա։<br>- Միայն կողոպուտ, - առարկում էր Բալագանովը, որը նույնպես հպարտ էր կոմբինատորի վստահությամբ։<br>- Դուք խղճուկ, չնչին արարած եք, - հայտարարեց Պանիկովսկին, զզվանքով նայելով զրուցակցին։<br>- Իսկ դուք հաշմանդամ եք, - նկատեց Բալագանովը։ - Հիմա պետը ե՛ս եմ։<br>- Ո՞վ է պետը։<br>- Ես եմ պետը։ Ինձ է հանձնարարված։<br>- Ձե՞զ։<br>- Ինձ։<br>- Քե՞զ։<br>- Բա էլ ու՞մ։ Վայթե քե՞զ։

===Վասիսուալի Լոխանկինը և նրա դերը ռուսական հեղափոխության մեջ===

*- Վասիսուալի։ Ես դեռ երեկ տեղյակ եմ պահել քեզ։ Ես քեզ այլևս չեմ սիրում։<br>- Բայց ե՛ս։ Ես ախր սիրում եմ քեզ, Վառվառա։<br>- Դա քո մասնավոր գործն է, Վասիսուալի։ Ես գնում եմ Պտիբուրդուկովի մոտ։ Այդպես է պետք։<br>Կինը փոքր-ինչ մտածեց, չկիզված սպիտակ թևին հագցրեց վայր ընկնող ուսակապը և հանկարծ ձայնը գցեց գլուխը։<br>- Դու իրավունք չունես այդպես խոսելու Պտիբուրդուկովի մասին։ Նա բարձր է քեզանից։<br>Լոխանկինն այդ չհանդուրժեց։ Նա ցնցվեց, ասես էլեկտրական հոսանք անցավ նրա ամբողջ երկարությամբ՝ շալվարակից մինչև կանաչ գուլպաները։<br>- Դու էգ ես, Վառվառա, - ծոր տվեց նա, - դու պոռնիկ ես։<br>- Վասիսուալի, դու հիմար ես, - հանգիստ պատասխանեց կինը։<br>- Դու էգ գայլ ես, - շարունակեց Լոխանկինը նույն ծորուն եղանակով։ - Ես քեզ արհամարում եմ։ Սիրեկանիդ մոտ ես գնում ինձանից։ Ինձանից Գնում ես Պտիբուրդուկովի մոտ։ Զզվելի, դու այժմ ինձանից գնում ես այդ որորմելի Պտիբուրդուկովի մոտ։ Ահա թե ում մոտ ես գնում ինձանից։ Դու ուզում ես տռփանքի անձնատուր լինել նրա հետ։ Քավթառ էգ գայլ և այն էլ զզվելի։ <br>Իր վշտով արբեցած, Լոխանկինը նույնիսկ չէր նկատում, որ խոսում է հնգոտնյա յամբով, թեև իր օրում բանաստեղծություն չէր գրել և չէր սիրում կարդալ դրանք։<br>- Վասիսուալի, վե՛րջ տուր միմոսությանը, - ասաց էգ գայլը, ուղեպարկը կապելով։ - Նայիր, թե ումն ես դու նման։ Գոնե լվացվեիր։ Ես գնում եմ։ Մնա՛ս բարով, Վասիսուալի։ Քո հացի քարտը թողնում եմ սեղանի վրա։

 

==Տես նաև==