«Խաչիկ Հրաչյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

* [[Աշխատանք]]ը մայրն է ամենայն բարյաց<ref>Հրաչյան Խաչիկ, Ներկա-բացակա:բացակա։ Վիպակներ և պատմվածքներ, Երևան:Երևան։ Սովետական գրող, 1987, 448 էջ, էջ 5:5։</ref>։

* [[Մարդ]] պետք է գոհ լինի նրանով, ինչ [[բնություն]]ից ստացել է<ref>Հրաչյան Խաչիկ, 1987, էջ 16:16։</ref>։

* Երգը ծնվում է անընդհատ ջանքից<ref>Հրաչյան Խաչիկ, 1987, էջ 18:18։</ref>։

* [[Արվեստ]]ը բնության բացատրություն չէ, ոչ էլ նրա կրկնությունը<ref>Հրաչյան Խաչիկ, 1987, էջ 30:30։</ref>։

* Պետք է գնահատել անձնուրաց արաքը, եթե դա նույնիսկ [[ընկեր]]դ է կատարել<ref>Հրաչյան Խաչիկ, 1987, էջ 40:40։</ref>։

* Մենակ մարդն ամենադժբախտ արարածն է<ref name="Հրաչյան Խաչիկ, 1987, էջ 60">Հրաչյան Խաչիկ, 1987, էջ 60:60։</ref>։

* Ավելորդ հետաքրքրասիրությունը լավ բանի չի հանգեցնի<ref>Հրաչյան Խաչիկ, 1987, էջ 69:69։</ref>։

* Կյանքը հիասթափությունների շղթա է, որ ընդհատվում է մահով<ref>Հրաչյան Խաչիկ, 1987, էջ 94:94։</ref>։

* Արվեստը ծնվում է [[Սեր|սիրուց]] և տառապանքից<ref>Հրաչյան Խաչիկ, 1987, էջ 95:95։</ref>։

* Մարդը, որը ի վիճակի է ծաղրել ուրիշներին, չի կարող իր հաշիվները կյանքի հետ վերջացրած համարել<ref>Հրաչյան Խաչիկ, 1987, էջ 108:108։</ref>։

* Համոզմունքը նման է զինվորի՝ նա հաղթում է լուռ համառությամբ, անաղմուկ, առանց փողհարության։ <ref>Հրաչյան Խաչիկ, 1987, էջ 115:115։</ref>։

* Ով իսկականից սիրում է, չի կարող կեղծել<ref name="Հրաչյան Խաչիկ, 1987, էջ 122">Հրաչյան Խաչիկ, 1987, էջ 122:122։</ref>։

* Մարդը վստահությամբ է ուժեղ<ref name="Հրաչյան Խաչիկ, 1987, էջ 127">Հրաչյան Խաչիկ, 1987, էջ 127:127։</ref>։

* Ով թշնամուց է սահմանազատվում՝ թշնամու հետ է<ref>Հրաչյան Խաչիկ, 1987, էջ 130:130։</ref>։

:Ում խղճում ես, սիրել չես կարող:կարող։

:Սերը ծնվում է հպարտությունից<ref>Հրաչյան Խաչիկ, 1987, էջ 152:</ref>:։

* Ամեն [[աշխատանք]] էլ պատվաբեր է<ref>Հրաչյան Խաչիկ, 1987, էջ 306:306։</ref>։

* [[Կին]]ն էլ պիտի շենքշնորհք ունենա, թե չէ՝ հա թող մարդը սելավի պես բերի ու բերի, մեկ է՝ տունը տուն չի դառնա<ref>Հրաչյան Խաչիկ, 1987, էջ 310:310։</ref>։

* Որքան էլ մի բան լավ իմանաս, ուրիշներին տալու համար պիտի նորից աղբյուրներ նայես, ստուգես, ճշգրտես…<ref>Հրաչյան Խաչիկ, 1987, էջ 311:311։</ref>։

* Մարդ պետք է կարողանա սթափ գնահատել իր կարողությունները<ref>Հրաչյան Խաչիկ, 1987, էջ 314:314։</ref>։

* Ամեն մարդ պիտի որևէ օգտակար գործով զբաղվի<ref>Հրաչյան Խաչիկ, 1987, էջ 315:315։</ref>։