«Մարի Ստյուարտ (վեպ)»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
չ Colon֊ը (:, U+003A) փոխարինում եմ հայերեն վերջակետով (։, U+0589)
 
Տող 1.
«'''Մարի Ստյուարտ'''», [[Ստեֆան Ցվայգ]]ի վեպը շոտլանդական Մարի Ստյուարտ թագուհու և անգլիական Եղիսաբեթ թագուհու գահատիրական պայքարի մասին:մասին։
 
== Քաղվածքներ ==
* [[Մարդ]]ու [[կյանք]]ում արտաքին ու ներքին [[ժամանակ]]ները համընկնում են միայն պայմանականորեն. ապրումների ամբողջությունն է միմիայն ծառայում որպես հոգու չափանիշ. իր ձևով, ոչ որպես անտարբեր օրացույց, այն ներսից հաշվում է հեռացող ժամերի շարաերթը:շարաերթը։
* Միայն մի բանում է միասնական անզսպելի նախանձոտ ոհմակը` իր տիրակալի, թագավորի դեմ ուղղված պայքարում, որովհետև այդ բոլորի համար էլհավասարապես անտանելի է [[հնազանդություն]]ը, և անծանոթ` [[հավատարմություն]]ը:ը։
* Անգիտությունը մանկության ամենամեծ առավելությունն է:է։
* Մարդը, որը ստրկացել է [[Քաղաքականություն|քաղաքականությանը]], այլևս իրեն չի պատկանում և ենթարկվում է այլ [[օրենք]]ների, քան սրտի սրբազան օրենքներն են:են։
* Ամեն մարդու կյանքում էլ լինում են սխալներ, որոնք երբեք և ոչնչով ուղղել հնարավոր չէ:չէ։
* Միայն թույլ բնավորություններն են հնազանդվում ու մոռանում, իսկ ուժեղներն ըմբոստանում են և անհավասար կռվի կանչում ամենազոր [[Ճակատագիր|ճակատագրին]]:։
* Մոլեգին սիրահարված երիտասարդ [[կին|կնոջից]] տրամաբանություն պահանջել նույնն է, թե անթափանց կեսգիշերին արև փնտրել:փնտրել։
* Նա, ով քմահաճ [[սիրտ]] ունի, դրսից եկող [[երջանկություն]] ու անդորր չունի:չունի։
* Եթե զգացմունքը իր ծաղկման շրջանում է գտնվում, ապա այնպիսին է լինում նրա բնությունը, որ նա ենթադրություններ չի անում և չի կծծիանում, չի տատանվում ու չի կասկածում, երբ արքայատեսիլ շռայլ անհատականությունն է սիրում` դա լիակատար ինքնուրացում է և ինքնավատնում:ինքնավատնում։
* Կրքոտ սիրուհինն ամբողջովին հալվում է էքստազի վերածվող հնազանդության, խոնարհության մեջ:մեջ։
* Մեծ շնորհները բարիք են միայն նրա՛ համար, ով արժանի է դրան, անարժանի համար դրանք վտանգավոր են:են։
* Ուժեղ [[բնավորություն]]ներն ամրանում են մեծացած իշխանության շնորհիվ (քանի որ իշխանությունը նրանց բնական տարերքն է), իսկ թույլերը կործանվում են ոչ արժանի երջանկության ծանրության տակ:տակ։
* Կնոջ համար չկա ավելի մեծ նվաստացում, քան այն բանի գիտակցումը, որ ինքը չափից դուրս հապճեպորեն է անձնատուր եղել իր սիրույն անարժան մեկին. իսկական կինը այդ բանը երբեք չի ների ո՛չ իրեն, ո՛չ էլ մեղավորին:մեղավորին։
* Մի անգամ բոցավառվելով` զգացմունքը շարունակում է հանդարտ վառվել և միայն գունավորումն է փոխում. սիրով ու կրքոտությամբ հուրհրալու փոխարեն, այն ատելություն ու արհամարհանքի ծուխ է արձակում:արձակում։
* Պատահում է, որ մարդը մեկ օրում սովորում է այնքան, որքան նրան չէին սովորեցրել ամիսներն ու տարիները:տարիները։
* Ոչ մի բան այնպիսի կիրք չի առաջացնում կնոջ մեջ, ինչպես վախի ու հիացմունքի սարսուռը. սահմռկումի ու վտանգի թեթև ու քաղցր զգացումը սոսկ ուժեղացնում է հաճույքը, մի անբացատրելի սրություն հաղորդում նրան:նրան։
* Այնտեղ, որտեղ արահետն իջնում է սրտի մշուշապատ անձավները, պատմության կրակներն արդեն աղոտ են վառվում.այդ լաբիրինթոսում ճանապարհը որոնել կարելի է միայն զգուշորչեն, ապավինելով բախտին:բախտին։
* Կիրքը, ինչպես որ հիվանդությունը, չի կարելի դատապարտել, չի կարելի և արդարացնել. այն կարելի է միայն նկարագրել միշտ նոր զարմանքով և ակամա դողով` այն տարերքների հավիտենական հզորության առջև, որոնք ինչպես բնության մեջ, այնպես էլ մարդու մեջ, հանկարծ ճայթում են ամպրոպի բռնկումով:բռնկումով։
* Կրքով բռնվածին բարոյականության չափանիշով մոտենալը նույնքան անմտություն է, որքան հրաբխին պատասխանատվության կանչելը կամ ամպրոպին տույժի ենթարկելը:ենթարկելը։
* Ինչպես որ պայթյունը ոչնչացնում է ամբողջ պայթուցիկ նյութը, այդպես էլ կրքի ժայթքումը, միշտ ու ընդմիշտ այրում է [[զգացմունք]]ների ամբողջ առկա պաշարը:պաշարը։
* Ինչպես ամեն մի մեծ [[արվեստ]], [[սեր]]ը պահանջում է ուսումնասիրել, փորձել ու ստուգել:ստուգել։
* Ոչ մի մտրակ, ոչ մի հայհոյանք այնպես չի այրում ազնիվ հոգին, ինչպես խոր գլուխ տալով ազատությունը ոտնահարելը և շողոմությամբ տիտղոսավորելը:տիտղոսավորելը։
* Չկա այնպիսի մի ծաղր, որն ավելի ուժեղ խայթի, քան պաշտոնական հարգալիցության ծաղրը:ծաղրը։
* Կիրքը շատ բանի է ընդունակ:ընդունակ։ Այն կարող է չտեսնված, գերմարդկային եռանդ առաջացնել մարդու մեջ:մեջ։
* Սայլապանը, որը սլելով, որ կամուրջն իր տակին ճկվում էու ճարճատում,ավելի ուժգին է մտրակում ձիերին, որովհետև գիտե, որ միայն խելագար ընթացքը կարող է իրեն փրկել, այնպես էլ Մարի Ստյուարտն ամբողջ թափով քշում է իր բախտի սև նժույգը, որպեսզի խեղդի վերջին կասկածները, ոտնատակ տա ամեն մի առարկություն:առարկություն։
* Ավելի լավ է սարսափելի վախճան, քան անվախճան սարսափ:սարսափ։
* Քարը որքան ավելի խորն է գլորվում դեպի անդունը, այնքան ավելի արագ է ընկնում, այդպես էլ մոլորյալ հոգին խելակորույս շտապում է առաջ, իմանալով, որ շուրջը անելանելիություն է:է։
* Չկա միջոց օգնելու նրան, ով ինքն է իրեն կորստյան մատնել:մատնել։
* Մարդ արարածի մահապատիժը երբեք չի կարող (և դրանում ստում են բոլոր գրքերն ու ռազմազեկույցները) ռոմանտիկորեն մաքուր ու վսեմ ինչ-որ բան ներկայացնել իրենից:իրենից։
* [[Դաժանություն|Դաժանության]] և [[Անարդարություն|անարդարության]] գրանիտից ստեղծվում են պետական մեծ կառույցներ, և դրանց հիմքերը միշտ ամրացված են արյունով. [[Քաղաքականություն|քաղաքականության]] մեջ սխալ են միայն պարտվածները, [[պատմություն]]ն անողոք քայլերով անցնում է նրանց դիակների վրայով:վրայով։
* Երբեմն ոլորապտույտ, մութ ուղիներ է ընտրում պատմությունը:պատմությունը։
 
== Աղբյուրներ ==
* [http://koha.brusov.am/cgi-bin/koha/opac-ISBDdetail.pl?biblionumber=1890 Ցվայգ,Ստեֆան:Ստեֆան։ Մարի Ստյուարտ:Ստյուարտ։ Երևան, Հայաստան:Հայաստան։ 1986. - 728 էջ:]
 
[[Կատեգորիա:Վեպեր]]