«Սերո Խանզադյան»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չ փոխարինվեց: ` → ՝ (2) |
չ Colon֊ը (:, U+003A) փոխարինում եմ հայերեն վերջակետով (։, U+0589) |
||
Տող 6.
*Բարբառը գանձ է, որմէ է որ իսկական գրականութիւնը կը քաղէ լեզուական շատ գոյներ, կը ստանա զգալի համ ու հոտ։ Բարբառի մէջ պահպանուած են մեր դասական լեզուի՝ գրաբարի շատ գանձեր։ Բարբառը պէտք է լաւ խախալել՝ օգտագործելէ առաջ, որպէսզի որոմները զտուին մաքուր, բնիկ հատիկներւն<ref>{{cite book |title=Ներբող Մայրենիին|editor=Լեւոն Լաճիկեան եւ Սուրեն Շէրիք|publisher=Հեղինակային հրատարակութիւն|ISBN=978-99930-4-9203-3|year=2007}}</ref>։
*Կասկածը օձն է, մինչև չկծի՝ չի հանդարտի<ref>{{cite journal|year=2009|month=սեպտեմբեր-հոկտեմբեր|title=Մտքեր|journal=Քաջ Նազար|volume=39|issue=287-288|pages=7}}</ref>։
* [[Պատմություն]]ն օգնում է [[մարդ]]ուն որպեսզի իր [[կյանք]]ն ավելի իմաստալից ու գեղեցիկ դարձնի<ref name="Հայրենապատ480">Սերո Խանզադյան, Հայրենապատում, Երևան, 1980թ, 480
* Մոռանալ անցյալը՝սեփական կենսագրության կորուստ է նշանակում<ref>Սերո Խանզադյան, Հայրենապատում, Երևան, 1980թ, 480 էջ</ref>։
* Այն ազգը որ մոռանում է իր կենսագրությունը, հեռու է քաղաքակիրթ լինելուց<ref name="Հայրենապատ480"/>։
Տող 14.
== Քաղվածքներ Սերո Խանզադյանի մասին==
* Հայաստանի մեծ գրող Սերո Խանզադյանը և՛ վիթխարի տաղանդ ունի, և՛ կյանքի հարուստ փորձ։ Նա իր ժողովրդի իսկական զավակն է և մեր հայրենիքի ժողովուրդների բարեկամության հավատարիմ զինվորը։
:Սերո Խանզադյանն այսօր կանգնած է մեր բազմազգ գրականության խոշորագույն վարպետների շարքում, բայց որպես գրող նա ձևավորվել է պատերազմի քուրայում<ref name="Գնահատ134">Վ. Սահակյան, Ռ. Ներսիսյան, Գնահատանքի խոսքեր հայոց մեծերի մասին, Երևան, 2005, էջ 134:</ref>
:''[[Միխայիլ Դուդին]]''
Տող 21.
* Խանզադյանը գալիս է զանգեզուրյան վեհանիստ լեռներից, գալիս է պարզ և հստակ, ինչպես անձեռագործ բնությունը, գալիս է հյուրասեր շինականի պես անսեթևեթ, դարերից ժառանգած ներքին իմաստնությամբ։
:Այո, ամեն մի իսկական՝ գրող է այնքանով, որքանով պատգամախոսում է իր
:Եվ այդպիսին է Խանզադյան գրողը, քաղաքացին, հրապարակախոսը<ref name="Գնահատ134"/>
*...Ես գրում եմ ստեղծագործական ջահելություն ապրող գրողի մասին, որն ամբողջապես ներծծված է ժողովրդական բառ ու բանով, նրա ոգու արտահայտության թրթիռներով, մտածելակերպով, պատմվածքներով, հին-հին զրույցներով, կենսատար բարությամբ ու հումորով։ Հաճախ ինձ թվում է, թե նա հին, գունագեղ կարպետ է՝ ազգային նախշազարդերի հորինվածքով։ Նա գրական անընդմեջ ընթացքով կամրջվում է մեր գրականության դասական ավանդներին<ref name="Գնահատ134"/>։
:''[[Ռաֆայել Արամյան]]''
* Սերո Խանզադյանը հանճարեղ գրող չէ միայն։
:Նրա երկրորդ կոչումը ՀԱՅՐԵՆԱԳԵՏԻ կոչումն է, ալիշանյան շնչի և լայն իմացություններիտեր
:''[[Սուրեն Աղաբաբյան]]''
| |||