«Քաջ Նազար (հեքիաթ-կոմեդիա)»–ի խմբագրումների տարբերություն

::''[[Հրանտ Թամրազյան]]''

 

::''Մայա Ավագյան''

 

*«Քաջ Նազարը». ահա մի գործ, մի հեքիաթ-կոմեդիա, փոքր մեծերի և մեծ փոքրերի համար, որ անմիջապես գրավեց հանուրի ուշադրությունը և հիացմունքը, որը հետագայում արժանացավ նաև օտարազգի ընթերցողների, գրականագետների խորին հետաքրքրությանը։ Հայտնությունը միայն Քաջ Նազարի՝ այդ ցնորամիտ ու բախտախնդիր, ապիկար ու զվարճալի, կոպիտ ու դաժան մարդու կերպարը չէր։ Պիեսում հանդես եկան նրանք, որոնց միջավայրում ծնվում է նման մարդը, որոնք օգնում են այդպիսի արարածին՝ ելնել մեծության աստիճաններով, հասնել աշխարհակալության բանդագուշանքին, այդ բթամիտ, վախկոտ հսկաները, քծնության գերագույն մարմնացում-սենեկապետները, մի շարք հիմնական ու էպիզոդիկ, բայց խորապես տպավորվող կերպարներ, որոնք իրենց բնավորությամբ, իրենց հատուկ խոսքով ու ոճով, իրենց արտառոց մտքերով հարստացնում են հեքիաթի բանահյուսական տարբերակը՝ դարձնելով պիեսը մի ինքնուրույն, բարձր արվեստի գեղարվեստական երկ։

::''[[Հրաչյա Հովհաննիսյան]]''

 

== Քաղվածքներ ==

*ՆԱԶԱՐ – Բայց մտքումս դրել եմ, պիտի աշխարհքը ջնջեմ, ճանճերից եմ սկսել։

 

*ՆԱԶԱՐ – Էդպես է մեր սովորությունը։ Մենք էլ գործ չունենք։ Մեր գործը ջարդելն է։

:ԹԱՄԱԴԱ – Հիմի Աստված որ հաջողի` սաղ աշխարհքը ջարդելու ե՞ս

 

*ՆԱԶԱՐ – Ես չէի կարող սպանել։ Ափսոս։ Հազիվ մի ձի արել, նստել քշում էի։ Վագրին էլ մարդ ձեռ տա՞։ Անվնաս անասուն։

*ՆԱԶԱՐ – Վա՞խ, ի՞նչ բան է վախը։ (Խմում է)։

 

*ՆԱԶԱՐ – Ի՜ ի՜ ի՜ ա՜յ-շի, ի՞նչ քաջություն, ի՞նչ խելք, ի՞նչ զառաֆաթ։ Բախտն է բանը, բախտը։ Բախտ ունի՞ս, քեֆ արա, քոնն է աշխարհքը։ Քամին կպտտի, կպտտի՝ կբերի հարստությունը գլխիդ կածի։ (Երգում է) Այ, տես, բախտ չի՞։ Կռիվ է։ Կոտորվում են ճանճի պես։ Ասող լինի՝ էդ ո՞ւմ համար եք էդպես կոտորվում։ Իհարկե Նազարի համար։ Նրանք կոտորվում են, մենք ճաշ ենք անուշ անում։ Հիմի կռիվը կվերջանա։ Թե կոտորվեցին՝ ինձ ի՞նչ։ Թե չկոտորվեցին փառք ու պատիվը ո՞ւմ պիտի տան։ Իհարկե Նազարին։ Էստեղ ինչ անի իմ խելքը։ Ի՞նչ անի քաջությունը։ Բախտի բան է։

:ՈՒՍՏԻԱՆ – Ասում ես բախտի բա՞ն, հը՞...

 

*ՆԱԶԱՐ – Ու հիմի, գյադեք, ահա ես իմ բերնով հրամանք եմ անում ձեզ, որ իմ ցեղս սուրբ է, իմացիր, գյադա, որ ժողովուրդը ինձ համար է ծնվում, ինձ համար ապրում, ինձ համար մեռնում։ Ժողովուրդը պիտի աշխատի, ես ուտեմ։ Դրա համար էլ ուզում եմ, որ սրբերի դասը դասվեմ։