Առանց խմբագրման ամփոփման
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 101.
* ...քանզի ամեն անգամ, երբ սերն է գալիս, այն ջահել է ու սքանչելի: Վայրի [[վարդ]]ի թարմ ծաղկի պես<ref name="ՀԾՄ" />:
* ...սերը կարող է մարդու հանել միչև երկինք և կարող է դժոխք նետել<ref name="ՀԾՄ" />:
* Սերը միշտ չէ, որ կույր է, այն իմաստուն էլ է լինում...<ref name="ՀԾՄ" />:
::''[[Աննա Սաքսե]], [[Հեքիաթներ ծաղիկների մասին]]''
|