«Քաջ Նազար (հեքիաթ-կոմեդիա)»–ի խմբագրումների տարբերություն

ՄԻՆԸ – Բա քաջությունն ի՞նչ տեսակ բան է, որ քաջերը միշտ էսպես են խոսում:

 

 

ՄԻՆԸ – Այ քաջ: Բաս էնդուր ես անվախ կռվում, է ՜:

*ՆԱԶԱՐ – Ի՜ ի՜ ի՜ ա՜յ-շի, ի՞նչ քաջություն, ի՞նչ խելք, ի՞նչ զառաֆաթ: Բախտն է բանը, բախտը: Բախտ ունի՞ս, քեֆ արա, քոնն է աշխարհքը: Քամին կպտտի, կպտտի` կբերի հարստությունը գլխիդ կածի: (Երգում է) Այ, տես, բախտ չի՞: Կռիվ է: Կոտորվում են ճանճի պես: Ասող լինի` էդ ո՞ւմ համար եք էդպես կոտորվում: Իհարկե Նազարի համար: Նրանք կոտորվում են, մենք ճաշ ենք անուշ անում: Հիմի կռիվը կվերջանա: Թե կոտորվեցին` ինձ ի՞նչ: Թե չկոտորվեցին փառք ու պատիվը ո՞ւմ պիտի տան: Իհարկե Նազարին: Էստեղ ինչ անի իմ խելքը: Ի՞նչ անի քաջությունը: Բախտի բան է:

 

 

 

*ՆԱԶԱՐ – Ու հիմի, գյադեք, ահա ես իմ բերնով հրամանք եմ անում ձեզ, որ իմ ցեղս սուրբ է, իմացիր, գյադա, որ ժողովուրդը ինձ համար է ծնվում, ինձ համար ապրում, ինձ համար մեռնում: Ժողովուրդը պիտի աշխատի, ես ուտեմ: Դրա համար էլ ուզում եմ, որ սրբերի դասը դասվեմ: