«Քաջ Նազար (հեքիաթ-կոմեդիա)»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Տող 3.
== Քաղվածքներ ==
*ՆԱԶԱՐ – Բայց մտքումս դրել եմ, պիտի աշխարհքը ջնջեմ, ճանճերից եմ սկսել:
:ՏԻՐԱՑՈՒ – Ժամանակի նշան է:
 
ՏԻՐԱՑՈՒ – Ժամանակի նշան է:
 
*ՆԱԶԱՐ – Էդպես է մեր սովորությունը: Մենք էլ գործ չունենք: Մեր գործը ջարդելն է:
:ԹԱՄԱԴԱ – Հիմի Աստված որ հաջողի` սաղ աշխարհքը ջարդելու ե՞ս
 
:ՆԱԶԱՐ – Մտքներս էդ է:
ԹԱՄԱԴԱ – Հիմի Աստված որ հաջողի` սաղ աշխարհքը ջարդելու ե՞ս
 
ՆԱԶԱՐ – Մտքներս էդ է:
 
*ՆԱԶԱՐ – Ես չէի կարող սպանել: Ափսոս: Հազիվ մի ձի արել, նստել քշում էի: Վագրին էլ մարդ ձեռ տա՞: Անվնաս անասուն:
 
*ՆԱԶԱՐ – Վա՞խ, ի՞նչ բան է վախը: (Խմում է):
:ՄԻՆԸ – Բա քաջությունն ի՞նչ տեսակ բան է, որ քաջերը միշտ էսպես են խոսում:
 
:ՆԱԶԱՐ – Քաջությո՞ւնը... դատարկ բան է քաջությունը: Ահա էսպես բռնում եմ հսկաներին (Ցույց է տալիս), էսպես խփում, գլուխները թռցնում. դա եղավ քաջությո՞ւն: Այ քաջությունն էն է, որ իմանաս, թե ի՞նչ բան է վախը: (Խմում է):
ՄԻՆԸ – Բա քաջությունն ի՞նչ տեսակ բան է, որ քաջերը միշտ էսպես են խոսում:
:ՄԻՆԸ – Այ քաջ: Բաս էնդուր ես անվախ կռվում, է ՜:
 
:ՆԱԶԱՐ – Կռի՞վ, ո՞վ է կռվում: Հենց գիտես թե ե՞ս: Կռիվը ինքը իրեն-իրեն կռվում է: Կռվի միջին իսկի միտս էլ չի, թե կռվում եմ:
ՆԱԶԱՐ – Քաջությո՞ւնը... դատարկ բան է քաջությունը: Ահա էսպես բռնում եմ հսկաներին (Ցույց է տալիս), էսպես խփում, գլուխները թռցնում. դա եղավ քաջությո՞ւն: Այ քաջությունն էն է, որ իմանաս, թե ի՞նչ բան է վախը: (Խմում է):
 
ՄԻՆԸ – Այ քաջ: Բաս էնդուր ես անվախ կռվում, է ՜:
 
ՆԱԶԱՐ – Կռի՞վ, ո՞վ է կռվում: Հենց գիտես թե ե՞ս: Կռիվը ինքը իրեն-իրեն կռվում է: Կռվի միջին իսկի միտս էլ չի, թե կռվում եմ:
 
*ՆԱԶԱՐ – Ի՜ ի՜ ի՜ ա՜յ-շի, ի՞նչ քաջություն, ի՞նչ խելք, ի՞նչ զառաֆաթ: Բախտն է բանը, բախտը: Բախտ ունի՞ս, քեֆ արա, քոնն է աշխարհքը: Քամին կպտտի, կպտտի` կբերի հարստությունը գլխիդ կածի: (Երգում է) Այ, տես, բախտ չի՞: Կռիվ է: Կոտորվում են ճանճի պես: Ասող լինի` էդ ո՞ւմ համար եք էդպես կոտորվում: Իհարկե Նազարի համար: Նրանք կոտորվում են, մենք ճաշ ենք անուշ անում: Հիմի կռիվը կվերջանա: Թե կոտորվեցին` ինձ ի՞նչ: Թե չկոտորվեցին փառք ու պատիվը ո՞ւմ պիտի տան: Իհարկե Նազարին: Էստեղ ինչ անի իմ խելքը: Ի՞նչ անի քաջությունը: Բախտի բան է:
:ՈՒՍՏԻԱՆ – Ասում ես բախտի բա՞ն, հը՞...
 
:ՆԱԶԱՐ – Դրուստն ես ուզո՞ւմ: Մի ժամանակ կար, նեղը որ ընկնում էի վախում էի: Վերջը տեսա, որ ամեն տեղ էլ դուրս եմ պրծնում: Հիմի էլ տեսնում եմ, որ հերն անիծած... քե՜ֆ արա, մարդիկ էնքան սարսաղ են, որ ամեն տեղ էլ կպրծացնեն: Սարսաղ աշխարհք է, սարսաղ մարդիկ: Աշխարհք էսպես սարսաղ է եկել, սարսաղ էլ պիտի գնա:
ՈՒՍՏԻԱՆ – Ասում ես բախտի բա՞ն, հը՞...
 
ՆԱԶԱՐ – Դրուստն ես ուզո՞ւմ: Մի ժամանակ կար, նեղը որ ընկնում էի վախում էի: Վերջը տեսա, որ ամեն տեղ էլ դուրս եմ պրծնում: Հիմի էլ տեսնում եմ, որ հերն անիծած... քե՜ֆ արա, մարդիկ էնքան սարսաղ են, որ ամեն տեղ էլ կպրծացնեն: Սարսաղ աշխարհք է, սարսաղ մարդիկ: Աշխարհք էսպես սարսաղ է եկել, սարսաղ էլ պիտի գնա:
 
*ՆԱԶԱՐ – Ու հիմի, գյադեք, ահա ես իմ բերնով հրամանք եմ անում ձեզ, որ իմ ցեղս սուրբ է, իմացիր, գյադա, որ ժողովուրդը ինձ համար է ծնվում, ինձ համար ապրում, ինձ համար մեռնում: Ժողովուրդը պիտի աշխատի, ես ուտեմ: Դրա համար էլ ուզում եմ, որ սրբերի դասը դասվեմ:
Տող 35 ⟶ 26՝
{{վիքիդարան}}
[[Կատեգորիա:Պիեսներ]]
[[Կատեգորիա:Դերենիկ Դեմիրճյանի ստեղծագործություններԴեմիրճյան]]