«Վիկտոր Համբարձումյան»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Տող 4.
==Քաղվածքներ==
*1990-ի սեպտեմբերի 9-ին, միանալով [[Զորի Բալայան]]ին նա հացադուլ հայտարարեց՝ բողոքելով [[Միքայել Գորբաչով|Գորբաչովի]] կողմից [[Արցախ|Ղարաբաղի]] օրինական իշխանության լուծարման դեմ: Երկու օր անց [[w:ԽՍՀՄ|ԽՍՀՄ]] նախագահ Մ. Ս. Գորբաչովը ուղերձով շնորհավորեց ակադեմիկոսի ծննդյան տարեդարձը եւ խնդրեց դադարեցնել հացադուլը: Շնորհավորանքի տեքստն ընթերցելով՝ Համբարձումյանը դիմեց թղթատարին.<br>'''«Խնդրում եմ Միխայիլ Սերգեեւիչին փոխանցել, որ եթե ինքը խնդրում է դադարեցնել քաղաքական ձեռնարկումը, ապա կարող էր նշել նաեւ հացադուլ հայտարարած իմ ընկերների անունները: Թե չէ, մի տեսակ լավ չի ստացվում: Նրան նաեւ փոխանցեք, որ մենք կգնանք մինչեւ վերջ եւ որ անձամբ ես երբեք չէի դիմի նման ծայրահեղ միջոցի, եթե վստահ չլինեի իմ իրավացիությանը»
*Առանց երևակայության հոգին նույնն է, ինչ աստղադիտարանը առանց հեռադիտակի
*...Կտակում եմ ինձ հաջորդող սերունդներին, թոռներիս, ծոռներիս տիրապետել հայոց լեզվին: Ամեն մեկը պետք է իր պարտքը համարի ուսումնասիրել հայոց լեզուն, գրագետ լինի հայերենից:<br/>Մենք փոխանցում ենք սերունդներին ոչ թե արյուն, այլ գաղափարներ, և այդ գաղափարների մեջ ինձ համար ամենաթանկը հայոց լեզուն է:<br/>Յուրաքանչյուր սերունդ պարտավոր է սովորեցնել հաջորդին հայոց լեզուն:<br/>Գիտցի՛ր, որ քանի ապրում եմ, իմ կյանքի ամենամեծ երջանկությունը եղել է և կմնա, հայոց լեզվին տիրապետելը: Ցանկանում եմ երջանկություն բոլորիդ: Դա նշանակում է, որ պետք է լավ տիրապետել հայոց լեզվին
* Եթե գիտության և տեխնիկայի բնագավառում մեր ժողովուրդը կարողանա առաջանալ մինչև մարդկության առաջին շարքերը, ապա հենց դրանով նա իր համար կստեղծի անսասանելի և անանց ազգային անկախություն<ref>Ակադեմիկոս Վ․ Հ․ Համբարձումյան․ Կյանքի դրվագներ, ՀՀ ԳԱԱ, Երևան, 2003թ․, էջ 98, «Համազասպ Համբարձումյանի հուշերից»</ref>։
==Աղբյուրներ==
|