«Վիլյամ Սարոյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

*Կ՛ուզէի տեսնել այս աշխարհի վրայ որեւէ ուժ,<br> որ բնաջնջէ այս սերունդը, այս փոքր ցեղին անկարեւոր ժողովուրդը,<br> որուն բոլոր պատերազմները կռված են եւ հաղթուած, <br>կառոյցները` փշրուած, <br>գրականութիւնը` չէ կարդացուած, <br>երաժշտութիւնը` չէ լսուած <br>եւ աղօթքները` էլ չեն պատասխանուած: <br>Համարձակեցէ՛ք բնաջնջել Հայաստանը: <br><br>

Տեսէ՛ք թէ կրնա՞ք։ <br>Աքսորեցէ՛ք դէպի անապատները առանց հացի եւ ջուրի: <br>Այրեցէ՛ք անոնց տուներն ու եկեղեցիները: <br>Յետոյ տեսէ՛ք, թէ անոնք արդեօք կրկին չեն խնդա, երգէ կամ աղօթէ: <br>Որովհետև երբ անոնց երկուսը աշխարհի որեւէ մասում հանդիպէ, <br>տեսէ՛ք, թէ անոնք արդեօք մի Նոր Հայաստան չեն ստեղծէ:<ref>{{cite web |url=http://books.google.com/books?id=4e1aaXd0skQC|title=Ամերիկահայեր (անգլերեն)|author=Անի Բաքալեան|accessdate=2009-04-16}}</ref>

*Ինչ-որ տեղ, ինչ-որ բան այնպես չէ...<ref> [http://www.eutyun.am/S/1/ABOUT/ABOUT.htm Ճանաչիր ինքդ քեզ ու քո էությունը]</ref>

*Ես գրում եմ, որ հիշեցնեմ: Իսկ դուք կարդում եք, որ չմոռանաք։<ref name=pdf>[http://web.archive.org/web/20100827082921/http://www.nla.am/Publishing/SAROYAN.pdf «Վիլյամ Սարոյան։ Մատենագիտություն» գիրքը՝ pdf ֆորմատով]</ref>

*Ես հայերեն չեմ գրում, բայց աշխարհին նայում եմ հայերեն։<ref name=pdf>< /ref>

*Ամեն ճիշտ բան անմահ է։<ref name=pdf>< /ref>

*Պատերազմը ամենասարսափելի բանն է, ինքնապաշտպանությանն հավասար չարիք, դրա համար բոլորը, և իհարկե, այդ թվում նաև մենք՝ գրողներս, ամեն ինչ պիտի անենք պատերազմը կանխելու համար։<ref name=pdf>< /ref>

*Ես Ամերիկայի ամենամեծ թերթերից մեկի թղթակցին ասացի, որ մենք բոլորս էլ հայ ենք, որ աշխարհում ամեն մարդ մի քիչ հայ է, այսինքն՝ ուզում էի ասել, որ մենք բոլորս նույն ընտանիքին ենք պատկանում։ Ես իմ անձը չեմ կարող ուրանալ, իմ ընտանիքը չեմ կարող ուրանալ։ Եթե ուրանամ, չեմ կարողանա գրել, իմ գրածը կեղծ կլինի։<ref name=pdf>< /ref>

* «Թեև անգլիերեն կը գրեմ ու հակառակ անոր, որ ծնունդով ամերիկացի մըն եմ, ինքզինքս կը նկատեմ հայ գրող մը։ Գործածած բառերս անգլիերեն են։ Միջավայրը, որու մասին կը գրեմ, ամերիկյան է։ Ոգին, որ կ՚ստիպե ինձ գրել, սակայն հայ է։ Ուրեմն հայ գրող մըն եմ։ Խորապես կը սիրեմ հայ գրողներու մեծ ընտանիքին պատկանելու պատիվը։»

* «Ես հայերեն գիտեմ, ատի ինձ կօգնի անգլիերեն գրելու»