«Ստեփան Զորյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Տող 4.
 
==Քաղվածքներ==
* Լեզուն իրապէսիրոք մի գանձ մըն էէր, զորորին կարողչի չէկարող փոխարինել աշխարհի ոչ մէկմի հարստութեան հետհարստություն: ԱնՆա է որ ուրախութեան պահունուրախության կըպահին բանայբացում մեր սիրտը, իսկ տրտմութեանտրտմության պահերունժամին աննա է որ կը սփոփէսփոփում մեզ:... Ուստիուստի իր մայրենի լեզուն գէշվատ գիտցողըիմացողը կէսկես մարդ է, չգիտցողը՝չիմացողը՝ թշուարթշվառ, ծառէնծառից ինկածընկած տերևմի մըտերև, որ կըտարվում տատանուիէ պատահականամեն ամէնմի մէկպատահական քամիէն:քամուց<ref name="Գնահատ111">{{citeՎ. bookՍահակյան, |title=ՆերբողՌ. Մայրենիին|editor=ԼեւոնՆերսիսյան, ԼաճիկեանԳնահատանքի եւխոսքեր Սուրենհայոց Շէրիք|publisher=Հեղինակայինմեծերի հրատարակութիւն|ISBN=978-99930-4-9203-3|year=2007}}մասին, Երևան, 2005, էջ 111:</ref>:
::Լեզուն իրապէս գանձ մըն է, զոր կարող չէ փոխարինել աշխարհի ոչ մէկ հարստութեան հետ: Ան է որ ուրախութեան պահուն կը բանայ մեր սիրտը, իսկ տրտմութեան պահերուն ան է որ կը սփոփէ մեզ: Ուստի իր մայրենի լեզուն գէշ գիտցողը կէս մարդ է, չգիտցողը՝ թշուար, ծառէն ինկած տերև մը, որ կը տատանուի պատահական ամէն մէկ քամիէն:<ref>{{cite book |title=Ներբող Մայրենիին|editor=Լեւոն Լաճիկեան եւ Սուրեն Շէրիք|publisher=Հեղինակային հրատարակութիւն|ISBN=978-99930-4-9203-3|year=2007}}</ref>
 
* Արվեստի թե՛ նյութը, թե՛ աղբյուրը կյանքն է, և արվեստն ինքը ճշմարտություն է<ref name="Գնահատ109" />: