«Միքայել Նալբանդյան»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 46.
* ...Ազգությունը ունի յուր հոգին, և այս հոգին լեզուն է: Առանց այս լեզվին չկա ազգ<ref name="Գնահատ26" />:
*
* Ստրկության մեջ, աղքատության մեջ չկա և չի կարող լինել լուսավորություն<ref name="Գնահատ26" />:
* Խավարապաշտ մարդիկ փախչում են ճշմարտությունից այնպիսի կամակոր ու անձնաբռնադատ զորությամբ, որպես կփախչեր մի ավազակ յուր մութն ու խոնավ բանտից...<ref name="Գնահատ26" />
* Դպրոցի ազգայնությունը կախված չէ աշակերտների և վարժապետների լոկ հայութենից, լեզուն է, որ միմիայն կարող է այդ վերնագիրը դնել դպրոցի ճակատին: Անհիմն ու ամենայն ընդունելության անարժան պատճառ է, թե օտար լեզուներ խոսեցնելով ազգի զավակներին՝ պիտի վարժեցնեին նորանց այդ լեզուների մեջ. առաջին հարկավոր բնաը չէ, որ ազգի զավակը ուսանի օտար լեզուներ. դորա հակառակ՝ պարտական է նա քաջանալ յուր լեզվի մեջ<ref name="Գնահատ26" />:
*Ազատն Աստված այն օրից,<br>Երբ հաճեցավ շունչ փչել<br>Իմ հողանյութ շինվածքին,<br>Կենդանություն պարգևել.<br>Ես անբարբառ մի մանուկ՝<br>Երկու ձեռքս պարզեցի,<br>Եվ իմ անզոր թևերով<br>[[Ազատություն]]ն գրկեցի:
| |||