«Պոլ Վալերի»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
Տող 4.
* Ուժը թույլ է, եթե հավատում է միայն ուժին:<ref>{{cite book |title=Ասույթներ|editor=Սուրեն Գրիգորյան|publisher=«Լուսաբաց հրատարակչատուն»|year=2006|page=314}}</ref>
* Զզվելով իրավացի լինելուց, հաջողված բաներ անելուց, հնարքների արդյունավետությունից` փորձեք այլ բան:
* Այն ամենը, որ անում եմ և մտածում, Ցուցանմուշն է իմ հնարավորի: Մարդն ավելի ընդհանուր է, քան իր կյանքն ու գործողությունները: Նա ասես ավելի նախատեսված է հնարավորությունների համար, քան դրանց մասին կարող է իմանալ: Իմ հնարավորը երբեք չի լքում ինձ: <ref>Պոլ Վալերի, Պարոն Տեստ, Երևան, Ա և Մ, 1996, էջ 125</ref>
* Իշխանությունն ունի սոսկ ուժ, մի բան, որն իսկապես վերագրում են դրան. նույնիսկ ամենաբիրտ իշխանությունը հիմնված է հավատքի վրա։ ''Դրան վերագրում են մի կարողություն,- ասես այն պիտի գործի բոլոր ժամանակներում և ամեն տեղ,- որը նա իրականում իզորու է սպառել միայն մի կետի վրա և որոշակի պահի։'' Ի վերջո, ամեն իշխանություն վարկային հիմնարկության վիճակում է, որի գոյությունը պայմանավորված է այն միակ հավանականությամբ (ընդսմին, չափազանց մեծ), թե բոլոր հաճախորդները միաժամանակ նույն օրը չեն գա պահանջելու իրենց ավանդները: Եթե ամեն վայրկյան, որև է պահի ինչ-որ իշխանությունից պահանջվեր իր իրական ուժերը հանդես բերել իր տերության բոլոր կետերում, այդ իշխանությունը բոլոր կետերում կլիներ գրեթե հավասար զրոյի․․․
:Նկատենք նաև (ևս մի հետաքրքիր դիտարկում), որ եթե բոլոր մարդիկ հավասարապես լուսավորյալ լինեին, հավասարապես քննադատ և մանավանդ հավասարապես համարձակ, ողջ հասարակությունը կդառնար անհնարին․․․<ref>Պոլ Վալերի, Ոգու քաղաքականություն, Երևան, Սարգիս Խաչենց/Փրինթինֆո, 2005, էջ 65, ISBN 99930-59-40-4։</ref>
 
==Աղբյուրներ==