«Իմ հապալասե գիշերներ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Տող 9.
* — Ինչպե՞ս հրաժեշտ տալ մի մարդու, առանց որի չես կարող պատկերացնել կյանքդ: Ես հրաժեշտ չտվեցի: Ես ոչինչ չասացի: Գիշերվա ավարտին ես ընտրեցի ամենաերկար ուղին, որպեսզի անցնեի ճանապարհը:
* — Նամա՞կ ես գրում ընկերոջդ:<br />— Ո՜չ, պարզապես ծանոթիս:<br />— Ավելի հեշտ չէ՞ զանգելը:<br />— Նամակում երբեմն հաջողվում է ավելին ասել:
* — Երբեմն ավելի լավ է ոչինչ չիմանալ: Լինում է այնպես, որ ոչ մի պատճառ չկա: <br /> — Ամեն բան իր պատճառն ունի:<br /> — Ահա քաղցրավենիքը: Գիշերը ողջ չիզքեյքը և խնձորի կարկանդակները վերացվում են: Դեղձի
* Մենք հեռանում են, և մեզնից մնում են միայն օտար հիշողությունները:
* Ինչպիսի՞ն դու ինձ հիշեցիր. աղջիկ, որը սիրում է հապալասե կարկանդա՞կ, թե՞ կոտրված սրտով աղջիկ:
* Որոշ մարդիկ մեզ համար պարզապես հայելի են, նրանք շրջապատում են մեզ և թույլ են տալիս հասկանալ, թե ով ենք մենք: Յուրաքանչյուր արտացոլանք համեմատում է մեզ ինքներս մեզ հետ, Էլիզաբեթ:
* — Դու տարօրինակ կերպով ես ինձ նայում: <br />— Դու փոքր-ինչ ուրիշ ես դարձել… Կամ էլ ես եմ փոխվել:
* Վերջիվերջո, դժվար չէ անցնել փողոցը: Գլխավորը ով է սպասում քեզ հակառակ կողմում:
* Հետո դրանք հասան մի ռուս աղջկա, որը բանալիներ էր հավաքում և հիանում էր մայրամուտներով: Ցավոք, մայրամուտներն այլևս նրան դուր չէին գալիս, և նրանք լուծվեցին դրանցից մեկի ժամանակ:
* Եթե ես ինձ համար սովորություն ընտրեի, ես կընտրեի հապալասե կարկանդակները:
* Այսօր ես սովորել չվստահել մարդկանց: Փառք Աստծո, դա ինձ մոտ չի ստացվում:
* Վստահի՛ր մարդկանց, բայց հաշվիր խաղաքարտերը: Գիտե՞ս դա ինչ է նշանակում: Ոչ ոքի մի՛ վստահիր:
* Ես 17 տարեկան էի, երբ նա ինձ կանգնեցրեց ղեկի մոտ: Ես հարբած էի: «Դուք խմա՞ծ եք, միսս» — և ես նրան ժպտացի: Ով գիտեր, որ դրանից հետո մենք կամուսնանանք:
[[Կատեգորիա:Կինոնկարներ]]
| |||