«Իմ հապալասե գիշերներ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չNo edit summary |
չNo edit summary |
||
Տող 9.
* — Ինչպե՞ս հրաժեշտ տալ մի մարդու, առանց որի չես կարող պատկերացնել կյանքդ: Ես հրաժեշտ չտվեցի: Ես ոչինչ չասացի: Գիշերվա ավարտին ես ընտրեցի ամենաերկար ուղին, որպեսզի անցնեի ճանապարհը:
* — Նամա՞կ ես գրում ընկերոջդ:<br />— Ո՜չ, պարզապես ծանոթիս:<br />— Ավելի հեշտ չէ՞ զանգելը:<br />— Նամակում երբեմն հաջողվում է ավելին ասել:
* — Երբեմն ավելի լավ է ոչինչ չիմանալ: Լինում է այնպես, որ ոչ մի պատճառ չկա: <br /> — Ամեն բան իր պատճառն ունի:<br /> — Ահա քաղցրավենիքը: Գիշերը ողջ չիզքեյքը և խնձորի կարկանդակները վերացվում են: Դեղձի տորթից և շոկոլադային մուսից գրեթե ոչինչ չի մնացել: Բայց հապալասե կարկանդակը միշտ մնում է այնպես, ինչպես պատրաստվել էր:<br /> — Իսկ ի՞նչը այն չէ հապալասե կարկանդակի հետ:<br /> — Հապալասե կարկանդակի հետ ամեն բան կարգին է: Այն ուղղակի չեն գնում, այդքան բան: Այն ոչնչում մեղավոր չէ, պարզապես այն ոչ ոք չի ուզում:
* Մենք հեռանում
* Ինչպիսի՞ն դու ինձ հիշեցիր. աղջիկ, որը սիրում է հապալասե կարկանդա՞կ, թե՞ կոտրված սրտով աղջիկ:
* Որոշ մարդիկ մեզ համար պարզապես հայելի են, նրանք շրջապատում են մեզ և թույլ են տալիս հասկանալ, թե ով ենք մենք: Յուրաքանչյուր արտացոլանք համեմատում է մեզ ինքներս մեզ հետ, Էլիզաբեթ:
| |||