«Գարեգին Նժդեհ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
չ clean up oգտվելով ԱՎԲ |
||
Տող 1.
[[Պատկեր:Garegin (Karekin) Nzhdehs.jpg|right|thumb|Գարեգին Նժդեհ]]
'''[[w:Գարեգին Նժդեհ|Գարեգին Նժդեհ]]''', իսկական
== Ենթագլուխ ==
"[[Ապագա]] պատմաբանը [[Դիոգենես]]ի պես լապտեր վերցրած պետք է քրքրե մեր ներկա դարի պատմությունը, որ գտնե այն գաղափարական գործիչներին, որոնց գործը նմանվում է հին հեքիաթների դարու հերոսների գործունեությանը: Հայ ներկա իրականության մեջ ապագա անաչառ պատմաբանը շատ քչերին կգտնի, որոնց անունը արժանի կլինի հավերժ ացնելու... Անշուշտ ու անկասկած, դրանց թվում կլինի եւ Գարեգին Նժդեհի անունը..."
"Սյունիք", Գորիս 1920թ., թիվ
==Աղբիւրներով==
Տող 20.
*Իրավունքը ուժի հասկացողություն է, այլ ոչ տրամաբանական:<ref>{{cite book |title=Մտքի Հրավառություն|editor=Ալբերտ Միքայելյան և Միքայել Մարդումյան|publisher=Զանգակ-97 հրատարակչություն|ISBN=99930-2-263-2|year=2002|page=153}}</ref>
*Մի ժողովուրդ, որի որդիները հավասար չեն օրենքի եւ մահվան
*Կրոնների պես հայրենիքներն էլ պահանջում են, որ իրենց սպասարկողի ձեռքերը լինեն տաք եւ մաքրամաքուր:<ref name="Գարեգին Նժդեհ"/>
Տող 40.
*Ապստամբ ժողովրդին միայն Աստուած կարող է յաղթել:<ref>{{cite book |title=Գարեգին Նժդեհ. համառօտ վարք, ասոյթներ եւ կենսատարեգրութիւն|editor=Ռաֆայէլ Համբարձումեան|publisher=Նախիջեւան հրատարակչութիւն. Մամիկոնէից տարօնականների ուխտ|ISBN=978-99941-978-4-2|year=2008|page=91}}</ref>
*Մի
*Սիրում է նա, ով ուժեղ է, ով հոգու առատութիւն ունի, ում ոյժի բաժակը լցուած է յորդելու, թափուելու աստիճան:<ref>{{cite book |title=Գարեգին Նժդեհ. համառօտ վարք, ասոյթներ եւ կենսատարեգրութիւն|editor=Ռաֆայէլ Համբարձումեան|publisher=Նախիջեւան հրատարակչութիւն. Մամիկոնէից տարօնականների ուխտ|ISBN=978-99941-978-4-2|year=2008|page=96}}</ref>
Տող 48.
*Ով հեռանում է կրօնից, անձնասպանօրէն կտրում է իր հոգեւոր զարկերակը:<ref name=hamar>{{cite book |title=Գարեգին Նժդեհ. համառօտ վարք, ասոյթներ եւ կենսատարեգրութիւն|editor=Ռաֆայէլ Համբարձումեան|publisher=Նախիջեւան հրատարակչութիւն. Մամիկոնէից տարօնականների ուխտ|ISBN=978-99941-978-4-2|year=2008}}</ref>
*Մի օր հայութիւնը պիտի ների թրքութեան, բայց ոչ ծունկի ելած նրա առջեւ, պարտուելուց յետոյ, այլ նրան ծնկի
*Միայն նա է ճշմարտօրէն մեծը, որը մեծ զաւակն է նախ իր ժողովրդի, եւ ապա մարդկութեան:<ref>{{cite book |title=Գարեգին Նժդեհ. համառօտ վարք, ասոյթներ եւ կենսատարեգրութիւն|editor=Ռաֆայէլ Համբարձումեան|publisher=Նախիջեւան հրատարակչութիւն. Մամիկոնէից տարօնականների ուխտ|ISBN=978-99941-978-4-2|year=2008|page=110}}</ref>
*Ամեն մէկ «ես» յանցաւոր ապստամբ մը, ամեն մէկ «ես»-
*Չմնաց, աշխարհում գրեթէ չմնաց ցեղ, որ մեր բազկի ոյժը չզգար:<ref>{{cite book |title=Գարեգին Նժդեհ. համառօտ վարք, ասոյթներ եւ կենսատարեգրութիւն|editor=Ռաֆայէլ Համբարձումեան|publisher=Նախիջեւան հրատարակչութիւն. Մամիկոնէից տարօնականների ուխտ|ISBN=978-99941-978-4-2|year=2008|page=112}}</ref>
Տող 60.
*Հայ եկեղեցին ազգային եկեղեցի է:<ref name=hamar115/>
*Իմ հոգին զոյգ յենարաններ
*Եթէ կեանքի նպատակը յաճոյքը համարեցիր, վախճանդ կորուստն է:<ref>{{cite book |title=Գարեգին Նժդեհ. համառօտ վարք, ասոյթներ եւ կենսատարեգրութիւն|editor=Ռաֆայէլ Համբարձումեան|publisher=Նախիջեւան հրատարակչութիւն. Մամիկոնէից տարօնականների ուխտ|ISBN=978-99941-978-4-2|year=2008|page=127}}</ref>
Տող 66.
*Ոգեշունչ էր քրիստոնէութիւնը եւ հէնց այդ է պատճառը, որ նրա գիրկը նետուողներէն առաջինը եղաւ հայը:<ref>{{cite book |title=Գարեգին Նժդեհ. համառօտ վարք, ասոյթներ եւ կենսատարեգրութիւն|editor=Ռաֆայէլ Համբարձումեան|publisher=Նախիջեւան հրատարակչութիւն. Մամիկոնէից տարօնականների ուխտ|ISBN=978-99941-978-4-2|year=2008|page=130}}</ref>
*Նա (ազգս-''Է.Է.'') գերագոյն նպատակ է,
*Նա, ով ընդունում է Աստծոյ գոյութիւնը, ընդունում է նաեւ իր պարտականութիւնը հանդէպ գերագոյն
*Չկայ, կեանքն ազգին եւ հայրենիքին պատարագելու չափ մեծ երջանկութիւն չկայ աշխարհում:<ref>{{cite book |title=Գարեգին Նժդեհ. համառօտ վարք, ասոյթներ եւ կենսատարեգրութիւն|editor=Ռաֆայէլ Համբարձումեան|publisher=Նախիջեւան հրատարակչութիւն. Մամիկոնէից տարօնականների ուխտ|ISBN=978-99941-978-4-2|year=2008|page=162}}</ref>
Տող 82.
*Աւելի լաւ է հայ մարդը համր լինի, քան օտարախօս:<ref name=hamar185/>
*Ես անչափ զարմանում եմ, երբ
*Հայը պատճառ չունի կուսակցականանալու. հայը կուսակցականանալու նաեւ իրաւունք չունի:<ref name=hamar/>
Տող 88.
*Ամեն հայ դա դու ես. ճակատագրի եղբայր է ամեն հայ:<ref name=hamar/>
*Ապրել ու գործել միայն այն բանի համար, որի համար արժե մեռնել, և մեռնել միայն այն բանի համար, որի համար արժեր ապրել:
*Երբ թրքությունն այսօր կաշվից դուրս է գալիս սրբելու մեր ցեղագրական հետքներն իսկ մեր
*Ազգային ոգի – ահա՜ գերագույն հերոսը, միա՜կը, մեր պատմության անիվը դարձնող, մեր հավաքական ճակատագիրը վարող հերոսը:
*Հոգու հիվանդություն ունեն ժողովուրդները, երբ բողոքում են իրենց հայրենիքից:
Տող 94.
*Փոքր ազգերը պարտադրորեն ավելի հայրենասեր պիտ լինեն, քան մեծերը, մենք՝ ավելի, քան բոլորը:
*Հայաստա՛ն, նա, ով վտանգի ժամանակ քեզ համար մեռնել չգիտցավ, եւ վաղը պիտի չուզենայ մեռնել՝ քո զավակը չէ՝, հայ չէ:
*Ահա եւ իմ վերջին խօսքը.<br/>-Կ'ուզէի աչքերս փակել մի ահեղ ճակատամարտում, յաղթութեան թեւերի վրայ, զօրքերիս գոռ աղաղակների մէջ: Սակայն ուր էլ եւ ինչպէս էլ մեռնեմ, թող սիւնեաց իմ նախկին ռազմիկները Խուստուփ լերան սրտի մէջ ամփոփեն իմ մի բուռ աճիւնը:<br/>... Ուր եւ երբ էլ մեռնեմ, հաւատա, իմ ազիզ ժողովուրդ, որ արտաքին վտանգներիդ ժամանակ իմ անհանգիստ հոգին այցի եւ օգնութեան պիտի փութայ իր հայրենի աշխարհին եւ աներեւութաբար քո բանակները առաջնորդէ:<br/>Զինուոր
*«Ճշմարիտ մտաւորականը նա է, որ իր մտաւոր կարողութեան, ամէն բանից առաջ, միացնում է խորապէս բարոյական նկարագիր, բարձր գաղափարականութիւն, ստեղծագործելու նոր իտէալներ, արժէքներ, կեանքի ձեւեր ստեղծելու ընդունակութիւն, սրբազանի զգացում, տեսական խղճմտանք, հոգեւոր արիութիւն, ժողովուրդն իր ամբողջութեան մէջ սիրելու, նրա համար տառապելու անսահման կարողութիւն<ref>Գ. Նժդեհ, Ցեղի յաւիտենական զէնքը, Հատընտիր, էջ 159</ref><ref>[http://media.asue.am/upload/amberd_matenagrer/Anvtangutun.pdf Ազգային կառույցների հոգևոր-բարոյական և մշակութային ինքնատիպության վերարտադրության գործառույթները (գործնական խնդիրներ), էջ 34]</ref>
Տող 110.
* Միայն զմիւռնիացի հայոց հարստութեամբ կարելի պիտի լինէր մի մեծ ՀԱՅԱՍՏԱՆ գնել: Այդ ծով հարստութեան մի չնչին մասն իսկ - որը քեմալականները քամուն տուին - պիտի բաւէր հրէաբար կաշառելու մարդկութեան երեք քառորդի խղճմտանքը, զայն հայասէր դարձնելու աստիճան: Բայց- անէծք մեկուսի երջանկութեան դաւանանքին - հայ ցեղի ապրած եւ ապրուելիք բոլոր տեսակի դժբախտութեանց անիծուած ակնաղբիւրի՛ն անէծք...
* Ոսկէքսակ հայը չկանգնեց ոսկէգրիչ մտաւորականի թիկունքում, եւ
* Միայն նա է ճշմարտօրէն մեծը, որը մեծ զաւակն է նախ իր ժողովրդի, եւ ապա մարդկութեան:
* Մենք հաւատում
==Աղբյուրներ==
|