«Մանուկ Աբեղյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

== Քաղվածքներ Աբեղյանի մասին ==

* Մանուկ Աբեղյանը․․․ պրիզիդենտ էր․․․ նրան էինք հաշվետվություն ներկայացնում մեր բաժինների գործունեության մասին: Խստապահանջ էր երկաթի պես, կորեկտ, ջանադիր, բարեխիղճ ու գործունյա: Մենք հոգնում էինք, նա` ոչ: Նա աշխատում էր հանգիստ, հաստատ և հիմնավորապես: Նա ուսուցանում էր աշխատել, ներշնչում էր հարգանք ու ակնածանք դեպի գիտական ճշտությունը, գործի կատարման ստուգումը. ուսուցանում էր սիստեմ, մեթոդ, սեր դեպի գիտական աշխատանքն ու գիտությունը։<ref>{{cite conference | title=Հուշ-ելույթ Մ. Աբեղյանի մահվան տասնամյակին նվիրված երեկոյին | accessdate=9 Սեպտեմբեր 2015 | author=Դերենիկ Դեմիրճյան | year=1954 | location=Հայաստանի ԳԱ նիստերի դահլիճ։</ref><ref>{{cite book | title=Մանուկ Աբեղյան. կյանքն ու գործը | author=Ս․ Հարությունյան | year=1970 | location=Երևան | pages=122}}</ref>

* Նա ընկավ հսկա կաղնու նման, և ծանր լռություն տիրեց անտառում։

* Խորին կսկիծով ընկալեցինք հայ գիտության և հայ ժողովրդի կրած ահռելի կորստի` մեծապատիվ Մանուկ Աբեղյանի մահվան գույժը։<ref>{{cite book | title=Մ․ Աբեղյանի ֆոնդ | author=Եղիշե Չարենցի անվան Գրականության և արվեստի թանգարան | pages=268}}</ref>

* Մանուկ Աբեղյան: Ի՞նչ էր մեզ համար նա. հայկական ավանդությունների մարմնացում, գիտնական բառիս ամենախորին իմաստով, անվախ, աննախապաշար… Հավերժ սիրելի Մանուկ Աբեղյան․․․ Մենք խորապես զգում ենք, որ քո շնորհիվ մեր ազգային-հոգեկան միջավայրը լցված է իմաստությամբ և հեղինակությամբ, լրջությամբ և վեհ նպատակների հետապնդումով։<ref>{{cite journal | journal=Գրական թերթ | year=1959 | volume=40}}</ref>

* Մ. Աբեղյանը «մտավորական մեծ ճիգի մարդ էր, որ կազմակերպել է մեր ազգային գիտակցությունը» հայ հոգևոր մշակույթի տարբեր բնագավառների նկատմամբ։<br /> Պատմական և հանրային մեծ ծառայություն է ասիկա հայ մշակույթին, որ փառքով պետք է արձանագրվի և անկորուստ մնա հայոց գրականության պատմության մեջ:<ref>{{cite book | title=Ամբողջական երկեր I, Գրական-քննադատական երկեր | author=Ն. Աղբալյան | year=1950 | location=Բեյրութ | pages=410-411}}</ref>

* Մ. Աբեղյանի մեջ ներդաշնակ կյանքով ապրում են թե՛ մեծ լեզվաբանը, թե՛ մեծ գրականագետը, թե՛ մեծ բանագետը, իրենց արանքում տեղ տալով նաև մեծ պատմաբանին և մեծագույն տաղաչափագետին: Ահա թե ինչու ոչ միայն կարող ենք, այլ պարտավոր ենք, հպարտությամբ նշել, որ հայագիտության բոլոր մեծ երախտավորների մեջ առայսօր Մ. Աբեղյանն է ամենաներդաշնակ, ավելի ճիշտ բառավ ասած` կատարյալ դեմքը։<ref>{{cite book | title=Պաշտոնական ընդդիմախոսություն Ս. Հարությունյանի «Մանուկ Աբեղյան» դոկտորական դիսերտացիայի մասին | author=Պ. Սևակ | year=1971 | location=Ս. Հարությունյանի անձնական արխիվ | pages=4-5}}</ref>

 

==Աղբյուրներ==