«Գարեգին Նժդեհ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Տող 99.
*Պատերազմներն են օրորել մարդկության մանկությունը և ո՛չ խաղաղությունը, որը բնական վիճակը չի եղել, այլ՝ պատերազմների կարճատև դադար միայն<ref name="hatntir23">{{cite book | url=http://www.hhk.am/files/library_pdfs/31.pdf | title=Գարեգին Նժդեհ - Հատընտիր | publisher=Հայաստանի հանրապետական կուսակցություն | year=2006 | location=Երևան | pages=23}}</ref>:
*Հաղթում է ուժեղը և ո՛չ արդարը<ref name="hatntir23"/>:
*Պատերազմ է անվերջ, և եթե երբեմն ժողովուրդները կռվադաշտում չեն, ապա նրանք զորանոցներում են, ուր խելահեղորեն պատրաստվում են նորանոր բաղխումնեին համար: Չեզոքության են դիմում թույլերը միայն, հաճախ բաժանելով պարտվածների ճակատագիրը: Էապես չկան չեզոքներ: Եթե երկուսն այսօր բարեկամ են - նշանակում է թե նրանք զինակցել են մի երրորդի դեմ:<ref name="hatntir23"/>:
*Ամեն մի պատերազմ երկու նորերի պատճառ է դառնում, որովհետև չափված կողմերից ոչ ոք է իրեն վերջնականապես պարտված կամ հաղթված համարում: Եվ միշտ էլ պարտված կողմը դեռ իր նահանջի ճանապարհին մշակում է իր փոխվրեժի ծրագիրը<ref>{{cite book | url=http://www.hhk.am/files/library_pdfs/31.pdf | title=Գարեգին Նժդեհ - Հատընտիր | publisher=Հայաստանի հանրապետական կուսակցություն | year=2006 | location=Երևան | pages=24}}</ref>:
*Հանրածանոթ իրողություն է, որ ռուսական տիրապետությունից ազատվելու ցանկությամբ թաթար Ադրբեջանն երազել է և պիտի երազի մի օր տաճիկներին տեսնելու Ադրկովկասում: Ծանոթ իրողություն է և այն, որ Տաճկաստանը փորձել է և պիտի փորձի մի օր Ադրբեջանի և Դաղստանի իսլամությունը, ինչպես և Ադրկովկասի բնական ամրությունները դարձնելու պատնեշ Ռուսաստանի դեմ: Ասել է՝ մեզ, մեր ժողովրդին վիճակված է մի օր կենաց մահու կռիվ մղելու համիսլամ երկրների՝ մեր վրայով իրար միանալու ձգտման դեմ<ref>{{cite book | url=http://www.hhk.am/files/library_pdfs/31.pdf | title=Գարեգին Նժդեհ - Հատընտիր | publisher=Հայաստանի հանրապետական կուսակցություն | year=2006 | location=Երևան | pages=26}}</ref>:
 
==Առանց աղբյուրի==