«Ավետիք Իսահակյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

* «[[Մարդ]] այնքան մեծ է, ինչքան որ նա ընդունակ է ուրիշներին սիրելու։<br /> Երբ սիրում ես քո ընկերին, ավելի մեծ ես, քան եթե սիրես միայն քեզ՝ միայն քո ես-ը։<br /> Երբ սիրում ես մի ամբողջ ժողովուրդ, ավելի մեծ ես, քան եթե սիրես միայն ընկերիդ։<br /> [[Մարդկություն]]ը սիրիր — մարդկության չափ մեծ կլինես։<br /> Տիեզերքը սիրիր — տիեզերքի չափ մեծ կլինես։»

* [[Ճշմարտություն]]ը ոտքով է գնում, սուտը՝ թևերով:<ref>{{cite book |title=Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան|editor=Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան|publisher=Զանգակ-97 հրատարակչություն|ISBN=99930-2-276-4|year=2001|page=17}}</ref>:

* Մարդը ձգտում է նրան, ինչն անհնար է: Հետո սկսում է ողբալ, թե ինչու՞ է անհնարը՝ անհնար:<ref>{{cite book |title=Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան|editor=Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան|publisher=Զանգակ-97 հրատարակչություն|ISBN=99930-2-276-4|year=2001|page=16}}</ref>:

* Կյանքի սափորը լիքն է աղի ջրով, որ ինչքան խմում ես, այնքան ավելի ծարավում, այրվելով խմում վերստին և զզվում, բայց բնավ չհագենում:<ref name=manook>{{cite book |title=Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան|editor=Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան|publisher=Զանգակ-97 հրատարակչություն|ISBN=99930-2-276-4|year=2001|page=38}}</ref>:

* Կյանքն իր ծնած պահից գրավ է դրված մահի մոտ:<ref name=manook />:

* Վրեժը քաղցր բան է. թող բարոյախոսներն ինչ ուզում են՝ ասեն:<ref>{{cite book |title=Ասույթներ|editor=Սուրեն Գրիգորյան|publisher=«Լուսաբաց հրատարակչատուն»|year=2006|page=310}}</ref>:

* Միտքը մեռցնում է զգացմունքը:<br>Բայց երբեմն երկուսն եղբայրացած միմյանց հետ՝ տիեզերքն են գրկում:<ref>{{cite book |title=Մտքի Հրավառություն|editor=Ալբերտ Միքայելյան և Միքայել Մարդումյան|publisher=Զանգակ-97 հրատարակչություն|ISBN=99930-2-263-2|year=2002|page=113}}</ref>: