«Իմաստություն»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Տող 4.
* Բարձրագույն իմաստությունն ինքն իրեն ճանաչելն է<ref name="Ասույթներ177">Ասույթներ, հավաքեց ու կազմեց Սուրեն Գրիգորյանը, Երևան, 2009, էջ 177:</ref>։
:: ''[[Գալիլեյ]]''
* Ամենաիմաստուն մարդը նա է, ում ամենից շատ վրդովում է ժամանակի կորուստը<ref name="Ասույթներ177" />:
:: ''[[Յոհան Վոլֆգանգ ֆոն Գյոթե]]''▼
* Առանց քաջության իմաստությունն ամուլ է<ref name="Ասույթներ177" />:
::''Բալթասար Գրասիան''
* Իմաստությունը ոչ այլ ինչ է, եթե ոչ գիտություն երջանկության մասին<ref name="Ասույթներ177" />:
::''[[Դենի Դիդրո]]''
* Իմաստությունից բխում են հետևյալ երեք առանձնահատկությունները. ճիշտ վճիռներ կայացնել, անսխալ խոսել և անել այն, ինչ հարկավոր է<ref name="Ասույթներ177" />:
::''[[Դեմոկրիտես]]''
* Մեր իմաստության աղբյուրը մեր փորձն է: Մեր փորձի աղբյուրը մեր հիմարությունն է<ref name="բարություն"> [https://hakhunts.wordpress.com/2011/09/06/aphorisms-about-wisdom/]</ref>:
Տող 19 ⟶ 32՝
* Իմաստությունն ամենաճշգրիտն է բոլոր գիտությունների մեջ<ref name="բարություն" />:
:: ''[[Արիստոտել]]''
▲* Իմաստությունը ճշմարտության մեջ է<ref name="բարություն" />:
▲:: ''[[Յոհան Վոլֆգանգ ֆոն Գյոթե]]''
* Միամիտները երբեք չեն ներում և մոռանում,միամիտները ներում և մոռանում են,իսկ իմաստունները ներում,սակայն չեն մոռանում<ref name="բարություն" />:
| |||