«Նար-Դոս»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չ clean up, փոխարինվեց: : → ։ (22) oգտվելով ԱՎԲ |
|||
Տող 3.
==Քաղվածքներ==
*Իրավ է, գրականությունը կյանքի հայելին է, բայց միայն դրանով չի սահմանափակվում նրա դերը. նա կյանքի դպրոցն էլ
*Ա՜խ, ինչքան քաղցր է
▲*Ա՜խ, ինչքան քաղցր է ստեղծագործելը: Աշխարհիս երեսին ոչ մի քաղցրություն դրան չի հասնիլ: Կյանքիս մեջ միակ բարոյական, առողջացնող, ազնվացնող ու քնքշացնող զվարճությունն ու երջանկությունը, որ զգացել եմ ես ու զգում եմ, այդ այն ժամանակ է միայն, երբ եռանդ կա և գրում եմ<ref>{{cite book |title=Մտերիմ Խոսքեր|editor=Փառանձեմ Վարդունի|publisher=«Հայաստան» Հրատարակչություն|year=1974|page=152}}</ref>:
*Հայոց լեզուն. որքան աւելի կը զբաղիմ իրմով, ինձ կը թուի ճոխութեան հրաշք եւ ոսկիի հանք. որքան կը մշակես՝ այնքան կե զտուի եւ կը շողշողայ. որքա՛ն գոյներ ունի եւ արտահայտչական հնարաւորութիւններ...<ref>{{cite book |title=Ներբող Մայրենիին|editor=Լեւոն Լաճիկեան եւ Սուրեն Շէրիք|publisher=Հեղինակային հրատարակութիւն|ISBN=978-99930-4-9203-3|year=2007}}</ref>
* Գեղարվեստական գրականությունը ահագին դեր ունի կատարելու հայերիս մեջ<ref name="Գնահատ63">Վ. Սահակյան, Ռ. Ներսիսյան, Գնահատանքի խոսքեր հայոց մեծերի մասին, Երևան, 2005, էջ 63:</ref>
▲* Գեղարվեստական գրականությունը ահագին դեր ունի կատարելու հայերիս մեջ<ref name="Գնահատ63">Վ. Սահակյան, Ռ. Ներսիսյան, Գնահատանքի խոսքեր հայոց մեծերի մասին, Երևան, 2005, էջ 63:</ref>:
* Հայոց վիպասանությունը պետք է տենդենցիզոզ (միտումնավոր) լինի. հայ վիպասանը պետք է իդեալներ տա, որովհետև քաղաքական ու սոցիալական հայտնի անբարեպաստիկ պայմանների մեջ հոգին ու զգացմունքները բթացած հայը ավելի, քան մի ուրիշ ազգի մարդ, կարոտ է իդեալների...<ref name="Գնահատ63" />
* Գեղեցկությունը կուտակված պաճուճանքի մեջ չէ, գեղեցկությունը պարզության մեջ է<ref name="Գնահատ63" />
* Բավական չէ, որ գրականությունը ցույց տա այն, ինչ որ կա կյանքի մեջ, պետք է նա ցույց տա և այն, ինչ որ ցանկալի է, որ լինի<ref name="Գնահատ63" />
▲* Գեղեցկությունը կուտակված պաճուճանքի մեջ չէ, գեղեցկությունը պարզության մեջ է<ref name="Գնահատ63" />:
* Ռեալիզմի սկզբունքն է իրական կյանքը ինչպես որ է և մարդու հոգին... կյանքի ճշմարտությունը և հոգեբանական անալիզը<ref name="Գնահատ63" />
▲* Բավական չէ, որ գրականությունը ցույց տա այն, ինչ որ կա կյանքի մեջ, պետք է նա ցույց տա և այն, ինչ որ ցանկալի է, որ լինի<ref name="Գնահատ63" />:
▲* Ռեալիզմի սկզբունքն է իրական կյանքը ինչպես որ է և մարդու հոգին... կյանքի ճշմարտությունը և հոգեբանական անալիզը<ref name="Գնահատ63" />:
== Մեջբերումներ Նար-Դոսի մասին ==
* Նար-Դոսին անձամբ ճանաչելու օրից սկսած, և շարունակ, ես մի անայլայլ զգացում եմ ունեցել դեպի այդ հազվագյուտ, ընտիր մարդը- սիրո ու հարգանքի զգացում։ Նրա հոգին առաքինությունների բյուրեղացումն էր- մարդասեր, ընկերասեր, կարեկցող, ազնիվ և անհունորեն համեստ։ ․․․Նար-Դոսի մեջ մարդը և գրողը իրարից անբաժան էին և իրար չժխտող<ref>Զ․ Մ․ Գրիգորյան, Ա․ Ա․ Ղազինյան, «Գրականություն», 1992, «Լույս» հրատարակչություն, էջ 72։</ref>։
* Նար-Դոսը մեր իրապաշտ վեպի մեծ գիտակից վարպետներից մեկն
:Իր ոճը իրեն պես էր: Իրեն պես անկեղծ, պարզ, լուրջ, զուսպ, ճշգրիտ:
:Նար-Դոսը մեր խոսքի լուրջ վարպետներից էր և մեր գրականության հարատև փառքերից մեկը<ref name="Գնահատ62">Վ. Սահակյան, Ռ. Ներսիսյան, Գնահատանքի խոսքեր հայոց մեծերի մասին, Երևան, 2005, էջ 62:</ref>:
* Ամենանուրբ արվեստագետի վարպետությամբ կարողանում էր նա իր համակրանքն ու հակակրանքն այս կամ այն տիպարի կամ երևույթի հանդեպ գաղտնաբար ներարկել ընթերցողի
:* [[Ավետիք Իսահակյան]]
* Նար-Դոսն իր անվան մկրտությունն ստանում է «Նոր-Դար»-ի
* Նա ինձ հիշեցնում էր մեր հին գրիչներին, որ հանձն առած գործը կատարում են անձնուրաց և դրա համար նրան, հների լեզվով ասած, կարելի է կոչել իսկապես... հայ լեզվի, հայ խոսքի աշխատավոր...<ref name="Գնահատ61" />
* Կան հեղինակներ, որոնք գրական ընդհանուր թոհուբոհի մեջ մնում են կարծես աննկատելի, անգամ արհամարհված ու մոռացության մատնված, բայց իրենց ուժերին ու գործերին վստահ՝ աշխատում են համառ ու անաղմուկ՝ չմտածելով բնավ փառքի
:Եվ փառքը, սակայն, ստվերի նման հետևում է նրանց և մահից հետո անձեռագործ արձան «կանգնում»<ref name="Գնահատ61" />:
* Ժամանակակիցների համեմատ՝ նա ծայրահեղորեն համեստ էր, սակավախոս,
:Չեմ հանդիպել և չեմ հիշում նման ճշտապահ մարդ ու բարեխիղճ աշխատող: Խմբագրատուն էր գալիս բոլորից շուտ և հեռանում ամենից ուշ:
:Համեստ էր, բայց դա սովորական համեստություն չէր, այլ անօրինակ մի երևույթ: Ամաչում էր անգամ նոր զգեստը և նոր կոշիկը հագնել անմիջապես, նախ տալիս էր եղբորը կամ եղբոր որդուն, որ հագնեն միառժամանակ, մինչև որ կանցներ փայլն ու ճռճռոցը<ref name="Գնահատ61" />:
::''[[Ստեփան Զորյան]]''
* Նա լռակյաց և ինքնամփոփ աննավորություն
:Իր ծնված օրից մինչև մեռնելը Թիֆլիսից դուրս չի գնացել... Նրա առաջ բերած տիպերը համարյա միևնույն միջավայրից են՝ Նար-Դոսի տեսած աշխարհից, կամ իր լեզվով ասենք՝ «Մեր թաղից»: Բայց այդ «Մեր թաղի» տիպերը լավ ուսումնասիրված, չափազանց ռեալ գույներով նկարագրված<ref name="Գնահատ6162">Վ. Սահակյան, Ռ. Ներսիսյան, Գնահատանքի խոսքեր հայոց մեծերի մասին, Երևան, 2005, էջ 61-62:</ref>:
::''[[Պողոս Հովվյան]]''
Տող 45 ⟶ 38՝
{{վիքիպեդիա}}
{{Վիքիդարան}}
[[Կատեգորիա:Հայ գրողներ]]
[[Կատեգորիա:Հասարակական գործիչներ]]
| |||