«Սերո Խանզադյան»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
չ clean up, փոխարինվեց: : → ։ (21) oգտվելով ԱՎԲ |
||
Տող 1.
[[Պատկեր:Սերո Խանզադյան.jpg|thumb|right|Սերո Խանզադյանը]]
'''Սերո Խանզադյան''' (նոյեմբերի 20, [[1916]] — հունիսի 26, [[1998]]), [[հայ]] անվանի
==Քաղվածքներ==
*Բարբառը գանձ է, որմէ է որ իսկական գրականութիւնը կը քաղէ լեզուական շատ գոյներ, կը ստանա զգալի համ ու
*Կասկածը օձն է, մինչև չկծի՝ չի հանդարտի<ref>{{cite journal|year=2009|month=սեպտեմբեր-հոկտեմբեր|title=Մտքեր|journal=Քաջ Նազար|volume=39|issue=287-288|pages=7}}</ref>
* [[Պատմություն]]ն օգնում է [[մարդ]]ուն որպեսզի իր [[կյանք]]ն ավելի իմաստալից ու գեղեցիկ դարձնի<ref name="Հայրենապատ480">Սերո Խանզադյան, Հայրենապատում, Երևան, 1980թ, 480 էջ:</ref>
▲*Կասկածը օձն է, մինչև չկծի՝ չի հանդարտի<ref>{{cite journal|year=2009|month=սեպտեմբեր-հոկտեմբեր|title=Մտքեր|journal=Քաջ Նազար|volume=39|issue=287-288|pages=7}}</ref>:
* Մոռանալ անցյալը`սեփական կենսագրության կորուստ է նշանակում<ref>Սերո Խանզադյան, Հայրենապատում, Երևան, 1980թ, 480 էջ</ref>
* Այն ազգը որ մոռանում է իր կենսագրությունը, հեռու է քաղաքակիրթ լինելուց<ref name="Հայրենապատ480"/>։
▲* [[Պատմություն]]ն օգնում է [[մարդ]]ուն որպեսզի իր [[կյանք]]ն ավելի իմաստալից ու գեղեցիկ դարձնի<ref name="Հայրենապատ480">Սերո Խանզադյան, Հայրենապատում, Երևան, 1980թ, 480 էջ:</ref>:
▲* Մոռանալ անցյալը`սեփական կենսագրության կորուստ է նշանակում<ref>Սերո Խանզադյան, Հայրենապատում, Երևան, 1980թ, 480 էջ</ref>:
*
▲* Պատմությունը կյանք է` հարափոփոխ և ոչ երբեք քարացած<ref name="Հայրենապատ480"/>:
== Քաղվածքներ Սերո Խանզադյանի մասին==
* Հայաստանի մեծ գրող Սերո Խանզադյանը և՛ վիթխարի տաղանդ ունի, և՛ կյանքի հարուստ
:Սերո Խանզադյանն այսօր կանգնած է մեր բազմազգ գրականության խոշորագույն վարպետների շարքում, բայց որպես գրող նա ձևավորվել է պատերազմի քուրայում<ref name="Գնահատ134">Վ. Սահակյան, Ռ. Ներսիսյան, Գնահատանքի խոսքեր հայոց մեծերի մասին, Երևան, 2005, էջ 134:</ref>:
:''[[Միխայիլ Դուդին]]''
* Սերո Խանզադյանը մեր այսօրվա ամենաժողովրդային գրողն
:''[[Հրաչյա Հովհաննիսյան]]''
* Խանզադյանը գալիս է զանգեզուրյան վեհանիստ լեռներից, գալիս է պարզ և հստակ, ինչպես անձեռագործ բնությունը, գալիս է հյուրասեր շինականի պես անսեթևեթ, դարերից ժառանգած ներքին
:Այո, ամեն մի իսկական՝ գրող է այնքանով, որքանով պատգամախոսում է իր ժամանակը: Կապված է իր ժողովրդին, որքանով արտահայտում է նրա պատմությունն ու ոգին, որքանով պատգամախոսում է իր ժամանակը:
:Եվ այդպիսին է Խանզադյան գրողը, քաղաքացին, հրապարակախոսը<ref name="Գնահատ134"/>:
*...Ես գրում եմ ստեղծագործական ջահելություն ապրող գրողի մասին, որն ամբողջապես ներծծված է ժողովրդական բառ ու բանով, նրա ոգու արտահայտության թրթիռներով, մտածելակերպով, պատմվածքներով, հին-հին զրույցներով, կենսատար բարությամբ ու
:''[[Ռաֆայել Արամյան]]''
* Սերո Խանզադյանը հանճարեղ գրող չէ
:Նրա երկրորդ կոչումը ՀԱՅՐԵՆԱԳԵՏԻ կոչումն է, ալիշանյան շնչի և լայն իմացություններիտեր հայրենագետի: Սերո Խանզադյանը կարող է անսխալ ներկայացնել Հայաստանի հողի ամեն մի պատառի, ամեն մի անկյունի պատմությունը, լեգենդը, հեքիաթը: Նա կարող է պատմել հայոց ամեն մի օջախի ծննդաբանությունը՝ տոհմական նախնիներից մինչև նորդարյա շառավիղները: Պատմական ճարտարապետական յուրաքանչյուր հուշարձանի հետ՝ խաչքարից մինչև նշանավոր տաճարներն ու ամրոցները, նա կարող է խոսք ու զրույց բացել ժամանակի իրազեկությամբ, ականատեսի վստահությամբ: Սերո Խանզադյանը խոսում է ժամանակների հետ<ref name="Գնահատ135">Վ. Սահակյան, Ռ. Ներսիսյան, Գնահատանքի խոսքեր հայոց մեծերի մասին, Երևան, 2005, էջ 135:</ref>:
:''[[Սուրեն Աղաբաբյան]]''
| |||