«Վանո Սիրադեղյան»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
չ clean up, փոխարինվեց: : → ։ (24) oգտվելով ԱՎԲ |
||
Տող 1.
'''Վանո Սիրադեղյան''' (նոյեմբերի 13, [[1946]], Կոթի, [[Հայաստան|ՀԽՍՀ]]), [[հայ]] քաղաքական, հասարական գործիչ, հայտնի նաև որպես
Տարբեր տարիներին հրատարակվել են արձակագրի հետևյալ ժողովածուները<ref name="հ" />.
Տող 6.
*«Շատ չհամարվի»,
*«Ձեռքդ ետ տար ցավի վրայից»,
*«Գյադաների ժամանակը»
== Քաղվածքներ ==
* Մեծ արագությունների երկիր չէ [[Հայաստան]]
* …[[Կյանք]]ը մեր ուզածով չեղավ, ու առուփախի հրապարակում ապշած
* Արարողություններից զուրկ հայ կյանքում խաշ ուտելը միակ ամբողջական արարողությունն է, որ կապված չէ հուղարկավորության, ցեղասպանության և այլ արհավիրքների
▲* …[[Կյանք]]ը մեր ուզածով չեղավ, ու առուփախի հրապարակում ապշած մնացինք: Հետո [[ցավ]]ից երկու տակ եղանք, հետո քունքներս ճերմակեցին մի գիշերվա մեջ, բերաններս դառն իմաստնությամբ ծամածռվեցին, ընդոստ շտկվեցինք, որ չտրորեն, – այսպես դարձանք հուսահատության քարե արձան. իրանը` ձիգ, գլուխը` բարձր, ձեռքերը` ծոցը, որ մաքուր մնան:
* Անկախ այն բանից՝ օրը ուշ կմթնի, թե շուտ կլուսանա, անկախ այն բանից՝ լուսինը կբոլորի, թե ոչ, ժամանակի հոգեմաշ ընթացք կոտորակող արհեստական շեշտեր են
* Երկրի ձգողականությունը բավարար է մարդուս կանգուն պահելու համար, բայց բավարար չէ հոգեկան հավասարակշռությունը պահպանելու համար՝ ժամանակի անբեկբեկ ընթացքի
▲* Արարողություններից զուրկ հայ կյանքում խաշ ուտելը միակ ամբողջական արարողությունն է, որ կապված չէ հուղարկավորության, ցեղասպանության և այլ արհավիրքների հետ:
* Չգոյության հակառակը չի կարող տառապանքը
* Քո կծուլեզու ներկայությունը նրանց հանգիստը թունավորում է, որովհետև ամեն մեկը [[հաց]]ի հարց ունի, որ լուծում է կակազելով, գիրկապ անելով, նաև համրությամբ` ամեն օր ու ամեն ժամ, բայց առավել անտանելին քո հեգնաժպիտ ներկայությունն է, նույնն է թե`
▲* Անկախ այն բանից՝ օրը ուշ կմթնի, թե շուտ կլուսանա, անկախ այն բանից՝ լուսինը կբոլորի, թե ոչ, ժամանակի հոգեմաշ ընթացք կոտորակող արհեստական շեշտեր են հարկավոր: Օրը՝ առաջին բաժակ [[սուրճ]]ից հետո, շաբաթ օրը` կիրակիից առաջ, թեթև երեքշաբթին՝ ծանր երկուշաբթի օրվանից հետո…
▲* Երկրի ձգողականությունը բավարար է մարդուս կանգուն պահելու համար, բայց բավարար չէ հոգեկան հավասարակշռությունը պահպանելու համար՝ ժամանակի անբեկբեկ ընթացքի մեջ: Մարդը չի կարող ժամանակի ձյութե հոսքի մեջ լռած հոսել ու ծեփվել տիեզերքի անհունությանը:
▲* Չգոյության հակառակը չի կարող տառապանքը լինել: Ոչ ոք իր կամքով չի եկել այս աշխարհ անգոյությունից, և ուրեմն կյանքը չի կարող պատիժ լինել, որովհետև պատիժ չի հասնում անմեղին: Ոչ ոք իր կամքով չի եկել, հետևաբար, նրա համար չի եկել, որ գնալը լինի ցավագնորեն գիտակցելի:
▲* Քո կծուլեզու ներկայությունը նրանց հանգիստը թունավորում է, որովհետև ամեն մեկը [[հաց]]ի հարց ունի, որ լուծում է կակազելով, գիրկապ անելով, նաև համրությամբ` ամեն օր ու ամեն ժամ, բայց առավել անտանելին քո հեգնաժպիտ ներկայությունն է, նույնն է թե` առանձնությունը: Իրենք` նախիրով, իրենք ոհմակով լինելով` էլի անապահով են, դու, ախր, դու էդ ինչի՞ տեր ես, որ ինքդ քեզ այդքան հերիք ես:
== Քաղվածքներ Վանո Սիրադեղյանի վերաբերյալ ==
*Վանոն ասաց. «ոչինչ, թող մի 800 հոգի էլ թող մեռնի, ի՞նչ կլինի որ»
:::''Հատված «[https://geheniaraqel.files.wordpress.com/2015/08/d5a1d5a6d5a3d5a1d5a4d5a1d5bed5a8.pdf Ազգադավը]» պատմավեպից, Գեհենի Առաքել, էջ 127''
| |||