«Վիլյամ Սարոյան»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չ clean up, փոխարինվեց: : → ։ (15) oգտվելով ԱՎԲ |
|||
Տող 1.
[[Image:William Saroyan.jpg|thumb|250px|Վիլյամ Սարոյանը]]
'''Վիլյամ Սարոյան''' ({{lang-en|William Saroyan}}, օգոստոսի 31, [[1908]] — մայիսի 18, [[1981]]), հայազգի ամերիկացի ականավոր
==Աղբյուրով==
*Կ՛ուզէի տեսնել այս [[աշխարհ]]ի վրայ որեւէ ուժ,<br> որ բնաջնջէ այս սերունդը, այս փոքր ցեղին անկարեւոր ժողովուրդը,<br> որուն բոլոր պատերազմները կռված են եւ հաղթուած, <br>կառոյցները` փշրուած, <br>գրականութիւնը` չէ կարդացուած, <br>երաժշտութիւնը` չէ լսուած <br>եւ աղօթքները` էլ չեն
Տեսէ՛ք թէ կրնա՞ք։ <br>Աքսորեցէ՛ք դէպի անապատները առանց հացի եւ
* «Երբեմն ես մտածում եմ, որ հարուստ մարդիկ պատկանում են բոլորովին մի այլ ազգության, անկախ այն բանից, թե ինչ ազգություն ունի նրանցից ամեն մեկը։ Հարուստների ազգության։»
Տող 12.
*Ինչ-որ տեղ, ինչ-որ բան այնպես չէ...<ref>[http://www.eutyun.am/S/1/ABOUT/ABOUT.htm Ճանաչիր ինքդ քեզ ու քո էությունը]</ref>
*Ես գրում եմ, որ
▲*Ես գրում եմ, որ հիշեցնեմ: Իսկ դուք կարդում եք, որ չմոռանաք։<ref name=pdf>[http://web.archive.org/web/20100827082921/http://www.nla.am/Publishing/SAROYAN.pdf «Վիլյամ Սարոյան։ Մատենագիտություն» գիրքը՝ pdf ֆորմատով]</ref>
*Ես [[հայերեն]] չեմ գրում, բայց աշխարհին նայում եմ հայերեն։<ref name=pdf />
*Ամեն ճիշտ բան անմահ է։<ref name=pdf />
*[[Պատերազմ]]ը ամենասարսափելի բանն է, ինքնապաշտպանությանն հավասար չարիք, դրա համար բոլորը, և իհարկե, այդ թվում նաև մենք՝ գրողներս, ամեն ինչ պիտի անենք պատերազմը կանխելու համար։<ref name=pdf />
*Ես Ամերիկայի ամենամեծ թերթերից մեկի թղթակցին ասացի, որ մենք բոլորս էլ [[հայ]] ենք, որ աշխարհում ամեն մարդ մի քիչ հայ է, այսինքն՝ ուզում էի ասել, որ մենք բոլորս նույն ընտանիքին ենք պատկանում։ Ես իմ անձը չեմ կարող ուրանալ, իմ ընտանիքը չեմ կարող ուրանալ։ Եթե ուրանամ, չեմ կարողանա գրել, իմ գրածը կեղծ կլինի։<ref name=pdf />
*Հայերենը հայուն խորհուրդն
▲*Հայերենը հայուն խորհուրդն է:<ref>{{cite book |title=Մտքի Հրավառություն|editor=Ալբերտ Միքայելյան և Միքայել Մարդումյան|publisher=Զանգակ-97 հրատարակչություն|ISBN=99930-2-263-2|year=2002|page=49}}</ref>
* Կարդալը [[մարդ]]ուն գիտակ է դարձնում, գրելը` շիտակ( էջ 22)<ref name="Վիլյամ Սարոյան">Վիլյամ Սարոյան, Ընտիր երկեր 4 հատորով, հ. 1: 1986թ., 488 էջ</ref>
* Իրականությունը շատ է անցողիկ, և նրա անշտապ ակնթարթի իմաստը պահպանող նկարագրությունն արդեն մեծ բան է. որոշ նվաճում է գրականության համար (էջ 23)<ref name="Վիլյամ Սարոյան"/>
* Միայն քնի մեջ է մարդ իրեն ապրելիս զգում<ref name="Վիլյամ Սարոյան"/>
* Միայն քնի մեջ են դարերը դառնում ակնթարթ, անհունը վերածվում է հավերժի մանրիկ, շոշափելի մասնիկի (էջ 35)<ref name="Վիլյամ Սարոյան"/>
* Չքավորությունը գուցեև լավ բան է, սակայն սովածությունն անտանելի է (էջ 36)<ref name="Վիլյամ Սարոյան"/>
* Մահն ու հիվանդությւոնները ընտրյալներ չեն
== Առանց աղբյուրի ==
* «Ես օտարացված մարդ, ստախոսին հայտարարված եմ. Օտարացրեց մարդ, իմ երկիր ինքս ինձ իմ ընտանիք, իմ ընկեր, իմ աշխարհ, իմ ժամանակ և' իմ [[մշակույթ]]։ Ես չեմ օտարանում․․․»
* «Կ՛ուզէի տեսնել այս աշխարհի վրայ որեւէ ուժ, որ բնաջնջէ այս սերունդը, այս փոքր ցեղին անկարեւոր ժողովուրդը, որուն պատմութիւնը վերջ գտած է եւ պատերազմները հաղթուած, կառոյցները` փշրուած, գրականութիւնը` չէ կարդացուած, երաժշտութիւնը` չէ լսուած եւ աղօթքները` չեն պատասխանուած։ Համարձակեցէ՛ք բնաջնջել այս սերունդը։ Սեպեցէք, թէ դարձեալ 1915-ի Համաշխարհային պատերազմ է, քանդեցէ՛ք Հայաստանը, տեսէ՛ք թէ կրնա՞ք։ Աքսորեցէ՛ք իրենց տուներէն դէպի անապատները, ձգեցէ՛ք առանց հացի եւ ջուրի, այրեցէ՛ք անոնց տուներն ու եկեղեցիները։ Տեսէ՛ք թէ անոնք ինչպէ՛ս պիտի վերածնին։ Տեսէ՛ք, թէ անոնք ինչպէ՛ս կրկին պիտի խնդան։ Տեսէ՛ք, թէ կրնա՞ք զիրենք կեցնել աշխարհի մեծ գաղափարները ծաղրելէ, դուք` շան լակոտներ, համարձակեցէ՛ք բնաջնջել զիրենք»։
* «Հայերենը հայուն խորհուրդն է։»
* «Բարին երբեք չի մահանում։ Եթե մահանար՝ աշխարհում մարդիկ գոյություն չէին ունենա, ոչ մի տեղ [[կյանք]] չէր լինի։»
* «Թեև անգլիերեն կը գրեմ ու հակառակ անոր, որ ծնունդով ամերիկացի մըն եմ, ինքզինքս կը նկատեմ հայ գրող մը։ Գործածած բառերս անգլիերեն են։ Միջավայրը, որու մասին կը գրեմ, ամերիկյան է։ Ոգին, որ կ՚ստիպե ինձ գրել, սակայն հայ է։ Ուրեմն հայ գրող մըն եմ։ Խորապես կը սիրեմ հայ գրողներու մեծ ընտանիքին պատկանելու պատիվը։»
* «Ուր որ կերթաս՝ պոռա [[Հայաստան]]։»
* «Ես հայերեն գիտեմ, ատի ինձ կօգնի անգլիերեն գրելու»
* «Նա հայ կյանքի և մշակույթի խորհրդանիշն էր․ ինչ երկնքի տակ էլ որ գտնվեր։ Ես զգացի, որ [[Եղիշե Չարենց|Չարենց]]ն իմ եղբայրն է։ Ես սիրեցի նրան, հիացա նրանով։ Ես հպարտ էի, որ հայրենակիցն եմ, նրա արվեստակիցը։ Ես առհավետ հավատարիմ կմնամ Չարենցի հիշատակին։»
Տող 56 ⟶ 42՝
{{Վիքիպեդիա}}
{{DEFAULTSORT:Սարոյան, Վիլյամ}}
[[Կատեգորիա:Գրողներ]]
| |||