«Վլադիմիր Նաբոկով»–ի խմբագրումների տարբերություն

▲*Այստեղ է պառկած գրական ստեղծագործության իմաստը՝ հասարակ առարկաները պատկերել այնպես որ ապագա բարյացակամ հայելիների մեջ են արտացոլվելու... Մեր շուրջի առարկաների մեջ գտնել այն հոտավետ քնքշությունը, որ միայն հետնորդները կզանազանեն, երբ մեր ամենօրյա կյանի ամեն մանրուքը իր իրավունքին զմայլելի և փառաշուք կդառնա:<ref>{{cite book|title=Մի մայրամուտի մանրամասնություններ (անգլերեն)|publisher=McGraw-Hill|page=76}}</ref>

▲*Եվ, ամենաբարձրը՝ զգուշացիր տափակաբանություններից, այսինքն՝ այն բառերի զուգորդությունները, որ արդեն հազարավոր անգամ լույս են տեսել... Որպես մի ընդհանուր կանոն, Փորձիր բառերի նոր զուգորդություններ գտնես (ոչ թե հանուն նրանց նորության, այլ որովհետև ամեն անհատ բաներն անհատական ձևի է տեսնում և պիտի իր սեփական բառերը գտնի դրանց համար):<ref>Ընտիր նամակներ՝ Կիրիլ Նաբոկովին: մոտ 1930:</ref>

▲*Ունակություն և գիտություն, հիշողություն և [[արվեստ]]—այս երկու զույգերը ինքնին են պահում, բայց երբ հանդիպում են՝ աշխարհում էլ ոչինչ նշանակություն չունի:<ref>{{cite book|title=Ժամանակ և տեղատվություն (անգլերեն): Նաբոկովի դյուժինը|year=1958}}</ref>

▲*Այս մարդկանցից որոշները խրթինորեն օտար ազգերի լրտեսական գերատեսչությունների հետ խճճվել էին, և հետաքրքրաշարժորեն կցատկեին եթե հետևից նրանց մոտենաիր և իրենց ուսին կտկտացնեիր:<ref>{{cite book|title=Ընթերակա արտադրողը (անգլերեն): Նաբոկովի դյուժինը|year=1958}}</ref>

▲*Արդյո՞ք [[w:Պատերազմ և Խաղաղություն|Պատերազմ և Խաղաղություն]] կարդալիս նկատել եք այն դժվարությունները, որ [[Տոլստոյ]]ը վերապրեց բարոյապես վիրավորված Բոլկոնսկուն ստիպելու Նատաշայի հետ աշխարհագրական և ժամանակագրական կոնտակտի մեջ գալու համար: Շատ ցավալի է նայելը, թե ինչպես է խեղճը քարշ տրվում և դրդվում և հրվում, որ այս ուրախ վերամիավորումը տեղի ունենա:<ref>Նաբոկով-Ուիլսոն նամակները: Սեպտ. 18, 1941:</ref>

▲*Ինչու՞ [[Ֆլոբեր]]ի վերաբերյալ ձեռնածել «բուրժուա» տերմինի հետ: Դուք շատ լավ գիտեք թե Ֆլոբերի իմաստով դա դասակարգի կատեգորիա չէր: Այլ ասած, Ֆլոբերը [[Մարքս]]ի աչքերում բուրժու էր՝ մարքսիսական իմաստով, երբ Մարքսը Ֆլոբերի աչքում բուրժուա էր ֆլոբերական իմաստով:<ref>Նաբոկով-Ուիլսոն նամակները: Հուն. 4, 1949:</ref>

▲*Եվ իսկապես, դրա պատճառը, որ մենք երկնային պայմաններում ենք մտածում մահվան մասին այն է, որ տեսանելի երկնակամարը, հատկապես գիշերվան (...)ամենահամարժեք և միշտ-ներկա խորհրդանիշն է այն անծայրածիր լուռ պայթյունի:<ref>{{cite book|title=Որ Որ Հալեբում մի անգամ... (անգլերեն): Նաբոկովի դյուժինը|year=1958}}</ref>