«Վլադիմիր Նազարյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
չ clean up, փոխարինվեց: : → ։ (6) oգտվելով ԱՎԲ
Տող 1.
'''Վլադիմիր Ռուբենի Նազարյան''' ([[1932]] — [[w:հունիսի 20|հունիսի 20]], [[2002]]), [[հայ]] իրավաբան, ակադեմիկոս և ՀՀ Սահմանադրության եւ Քաղաքացիական Օրենսգրքի համահեղինակ:համահեղինակ։ 2002 թվականին ինքնասպան է եղել<ref>{{cite web|title=Վլադիմիր Նազարյանին մահացած են գտել իր բնակարանում|url=http://www.azatutyun.am/content/article/1569839.html|publisher=Azatutyun.am|accessdate=դեկտեմբերի 4, 2015 թ.}}</ref>:։
 
==Քաղվածքներ==
*Ազգությունները մարդկության բնական մարմիններն են, պետությունները՝ արհեստական:արհեստական։ Պետությունը պիտի ծառայի ազգությանը:ազգությանը։ Եվրոպան պիտի կազմակերպվի քաղաքականապես՝ «բնական», ազգային մարմնի սկզբունքով<ref>{{cite book |title=Մտքի Հրավառություն|editor=Ալբերտ Միքայելյան և Միքայել Մարդումյան|publisher=Զանգակ-97 հրատարակչություն|ISBN=99930-2-263-2|year=2002|page=161}}</ref>:։
*Նախ եկեք պարզենք` ինչ բան է Սահմանադրությունը։ Զուտ գրական ստեղծագործությո՞ւն, թե՞ պետության հիմնական օրենք։ Եթե գրական ստեղծագործություն է, անշուշտ, անհրաժեշտ է ոչ թե 4-5 տարին մեկ, այլ ամիսը մեկ փոխել-բարելավել-կատարելագործել, ինչպես վարվում էր Լև Տոլստոյը «Աննա Կարենինա» վեպի հետ, երբ 28 անգամ ձևափոխված արտագրում էր այն։ Բայց եթե համարում ենք, որ Սահմանադրությունը երկրի հիմնական օրենքն է, պիտի ընդունենք նաև, որ այն ներքին հակասություն ունի։ Ներքին դիալեկտիկա։ Եվ սա միանգամայն օբյեկտիվ երևույթ է<ref>{{cite web|title=Վլադիմիր Նազարյան. «Ես հո չե՞մ ասում` մեր Սահմանադրությանը ձեռք չտա՜ք…» «Իրատես de facto»|url=http://www.aravot.am/2014/11/28/520088/|publisher=Aravot.am|accessdate=դեկտեմբերի 4, 2015 թ.}}</ref>:։
 
*Նախ եկեք պարզենք` ինչ բան է Սահմանադրությունը։ Զուտ գրական ստեղծագործությո՞ւն, թե՞ պետության հիմնական օրենք։ Եթե գրական ստեղծագործություն է, անշուշտ, անհրաժեշտ է ոչ թե 4-5 տարին մեկ, այլ ամիսը մեկ փոխել-բարելավել-կատարելագործել, ինչպես վարվում էր Լև Տոլստոյը «Աննա Կարենինա» վեպի հետ, երբ 28 անգամ ձևափոխված արտագրում էր այն։ Բայց եթե համարում ենք, որ Սահմանադրությունը երկրի հիմնական օրենքն է, պիտի ընդունենք նաև, որ այն ներքին հակասություն ունի։ Ներքին դիալեկտիկա։ Եվ սա միանգամայն օբյեկտիվ երևույթ է<ref>{{cite web|title=Վլադիմիր Նազարյան. «Ես հո չե՞մ ասում` մեր Սահմանադրությանը ձեռք չտա՜ք…» «Իրատես de facto»|url=http://www.aravot.am/2014/11/28/520088/|publisher=Aravot.am|accessdate=դեկտեմբերի 4, 2015 թ.}}</ref>:
 
*Եթե ուզում են` թող ընդունեն էդ փոփոխությունը։ Փա՜ռք [[Աստված|Աստծո]], ես էնքան փող ունեմ, որ կկարողանամ հեռուստատեսությամբ մեկ-երկու ժամ ելույթ ունենալ ու ժողովրդին ասել. «Էդ, ինչ որ ասում են, ժողովուրդ ջան, ախմախություն է»։ ՈՒ պարզ, մատչելի լեզվով, հետաքրքիր օրինակներով բացատրել, թե ինչու է ախմախություն։ Դրանից հետո նայենք հանրաքվեի արդյունքները։ Իրենք` բոլորով, ես` մենակ։ Տեսնենք` նրա՞նց կլսեն, թե՞ ինձ։ Հարցրեք` ինչո՞ւ եմ այդքան ինքնավստահ<ref name="ի">{{cite web|title=«Սահմանադրությունը «Աննա Կարենինա» չէ»|url=http://www.irates.am/hy/1417120064|publisher=Irates.am|accessdate=դեկտեմբերի 4, 2015 թ.}}</ref>։
 
*Չէ, չկա էդպիսի բան։ Կիսանախագահական կառավարում չի լինում, ինչպես չի լինում կիսախորհրդարանական կառավարում։ Կա՛մ նախագահական, կա՛մ խորհրդարանական։ Վե՛րջ<ref name="ի" />։