«Քաջ Նազար (հեքիաթ-կոմեդիա)»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''«Քաջ Նազար»''', [[Դերենիկ Դեմիրճյան]]ի դրամաներից:դրամաներից։ Գրվել է [[1923]] թվականին:թվականին։ Պիեսը վախկոտի՝ բախտի կամ հանգամանքների բերմամբ տիրակալ դառնալու հավերժական թեմայի մշակումներից մեկն է։

*Քաջնազարությունն անցողիկ երևույթ չէ, այն ապրում է բոլոր ժամանակներում, տարբեր տեսակներով ու դրսևորումներով:դրսևորումներով։ Այն երևույթը կա կենցաղում, մարդկային հարաբերությունների մեջ, հանդիպում է ամեն օր մարդկանց մեջ, ճիշտ այնպես, ինչպես համլետյան երկվությունը, որը չի ճանաչում ժամանակ ու տարածություն, ճիշտ այնպես, ինչպես հավիտենական որոնող, երազող Դոն Քիշոտի բարի ոգին<ref name="Գնահատանք95" />:։

*«Քաջ Նազարը», ամբողջությամբ ասած, ժողովրդական խոսքի մի անձեռակերտ հյուսվածք է:է։ Սակայն հիմնականը ժողովրդական լեզվամտածողության վրա հիմնված դարձվածաբանությունն է, բառերի յուրահատուկ շղթայավորումը, բուն հայկական ազգային լեզվաոճական պատկերավորումներից ծնված բառակապակցությունները<ref name="Գնահատանք95">Վ. Սահակյան, Ռ. Ներսիսյան, Գնահատանքի խոսքեր հայոց մեծերի մասին, Երևան, 2005, էջ 95:</ref>::։։

*«Քաջ Նազարը». ահա մի գործ, մի հեքիաթ-կոմեդիա, փոքր մեծերի և մեծ փոքրերի համար, որ անմիջապես գրավեց հանուրի ուշադրությունը և հիացմունքը, որը հետագայում արժանացավ նաև օտարազգի ընթերցողների, գրականագետների խորին հետաքրքրությանը:հետաքրքրությանը։ Հայտնությունը միայն Քաջ Նազարի՝ այդ ցնորամիտ ու բախտախնդիր, ապիկար ու զվարճալի, կոպիտ ու դաժան մարդու կերպարը չէր:չէր։ Պիեսում հանդես եկան նրանք, որոնց միջավայրում ծնվում է նման մարդը, որոնք օգնում են այդպիսի արարածին՝ ելնել մեծության աստիճաններով, հասնել աշխարհակալության բանդագուշանքին, այդ բթամիտ, վախկոտ հսկաները, քծնության գերագույն մարմնացում-սենեկապետները, մի շարք հիմնական ու էպիզոդիկ, բայց խորապես տպավորվող կերպարներ, որոնք իրենց բնավորությամբ, իրենց հատուկ խոսքով ու ոճով, իրենց արտառոց մտքերով հարստացնում են հեքիաթի բանահյուսական տարբերակը՝ դարձնելով պիեսը մի ինքնուրույն, բարձր արվեստի գեղարվեստական երկ:երկ։

*Քաջ Նազարը ինձ համար, որպես մարդ, մի սարսափելի ոչնչություն է՝ իր ծիծաղելի ֆանտազիաներով, որ իբր թե մարդկանց է կոտորում:կոտորում։ Այո՛, նա սարսափելի մարդ է, որը երբ ձեռքին ուժ ու հնար ունենա, մարդկանց իրոք կկոտորի, ինչպես ճանճերի<ref name="Գնահատանք95" />:։

*ՆԱԶԱՐ – Բայց մտքումս դրել եմ, պիտի աշխարհքը ջնջեմ, ճանճերից եմ սկսել:սկսել։

*ՆԱԶԱՐ – Էդպես է մեր սովորությունը:սովորությունը։ Մենք էլ գործ չունենք:չունենք։ Մեր գործը ջարդելն է:է։

*ՆԱԶԱՐ – Ես չէի կարող սպանել:սպանել։ Ափսոս:Ափսոս։ Հազիվ մի ձի արել, նստել քշում էի:էի։ Վագրին էլ մարդ ձեռ տա՞:տա՞։ Անվնաս անասուն:անասուն։

*ՆԱԶԱՐ – Ի՜ ի՜ ի՜ ա՜յ-շի, ի՞նչ քաջություն, ի՞նչ խելք, ի՞նչ զառաֆաթ:զառաֆաթ։ Բախտն է բանը, բախտը:բախտը։ Բախտ ունի՞ս, քեֆ արա, քոնն է աշխարհքը:աշխարհքը։ Քամին կպտտի, կպտտի` կբերի հարստությունը գլխիդ կածի:կածի։ (Երգում է) Այ, տես, բախտ չի՞:չի՞։ Կռիվ է:է։ Կոտորվում են ճանճի պես:պես։ Ասող լինի` էդ ո՞ւմ համար եք էդպես կոտորվում:կոտորվում։ Իհարկե Նազարի համար:համար։ Նրանք կոտորվում են, մենք ճաշ ենք անուշ անում:անում։ Հիմի կռիվը կվերջանա:կվերջանա։ Թե կոտորվեցին` ինձ ի՞նչ:ի՞նչ։ Թե չկոտորվեցին փառք ու պատիվը ո՞ւմ պիտի տան:տան։ Իհարկե Նազարին:Նազարին։ Էստեղ ինչ անի իմ խելքը:խելքը։ Ի՞նչ անի քաջությունը:քաջությունը։ Բախտի բան է:է։

*ՆԱԶԱՐ – Ու հիմի, գյադեք, ահա ես իմ բերնով հրամանք եմ անում ձեզ, որ իմ ցեղս սուրբ է, իմացիր, գյադա, որ ժողովուրդը ինձ համար է ծնվում, ինձ համար ապրում, ինձ համար մեռնում:մեռնում։ Ժողովուրդը պիտի աշխատի, ես ուտեմ:ուտեմ։ Դրա համար էլ ուզում եմ, որ սրբերի դասը դասվեմ:դասվեմ։