«Ֆեոդոր Դոստոևսկի»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չ clean up, փոխարինվեց: : → ։ (8) oգտվելով ԱՎԲ
Տող 1.
[[Image:Dostoevskij 1863.jpg|thumb|200px|right|Դոստոևսկին 1863 թվականին]]
 
'''Ֆեոդոր Միխայելովիչ Դոստոևսկին''' ({{lang-ru|Фёдор Миха́йлович Достое́вский}}, նոյեմբերի 11, [[1821]] — փետրվարի 9, [[1881]]), ռուս վիպասան, ակնարկագիր, և փիլիսոփա է եղել, որի գործերից են «[[Ոճիր և պատիժ|Ոճիր և պատիժ]]» և «[[w:Կարամազով Եղբայրներ|Կարամազով Եղբայրներ]]» գրքերը:գրքերը։
 
==Քաղվածքներ==
===Աղբյուրով===
*Եթե ինձ չթողնեն գրել, կորած եմ ես:ես։ Շատ ավելի լավ կլիներ տասնհինգ տարվա բանտարկությունը՝ գրիչը ձեռքիս մեջ:մեջ։<ref name =mterim>{{cite book |title=Մտերիմ Խոսքեր|editor=Փառանձեմ Վարդունի|publisher=«Հայաստան» Հրատարակչություն|year=1974|page=146}}</ref>
*[[Արվեստ]]ը այնպիսի պահանջ է մարդու համար, ինչպես ուտելը և խմելը:խմելը։ Ստեղծագործության պահանջը, որն իր մեջ մարմնավորում է գեղեցկությունը, անբաժան է մարդուց:մարդուց։<ref name =mterim />
 
*Ուժը հայհոյանքների դիմելու պետք չունի:չունի։<ref>{{cite book |title=Ասույթներ|editor=Սուրեն Գրիգորյան|publisher=«Լուսաբաց հրատարակչատուն»|year=2006|page=312}}</ref>
*[[Արվեստ]]ը այնպիսի պահանջ է մարդու համար, ինչպես ուտելը և խմելը: Ստեղծագործության պահանջը, որն իր մեջ մարմնավորում է գեղեցկությունը, անբաժան է մարդուց:<ref name =mterim />
*Լավ մտքերը գերադասելի են փայլուն ոճից:ոճից։ Ոճը, այսպես ասած, զգեստավորումն է, միտքը՝ զգեստով ծածկված մարմինն է:է։<ref>{{cite book |title=Մտքի Հրավառություն|editor=Ալբերտ Միքայելյան և Միքայել Մարդումյան|publisher=Զանգակ-97 հրատարակչություն|ISBN=99930-2-263-2|year=2002|page=51}}</ref>
 
*Ուժը հայհոյանքների դիմելու պետք չունի:<ref>{{cite book |title=Ասույթներ|editor=Սուրեն Գրիգորյան|publisher=«Լուսաբաց հրատարակչատուն»|year=2006|page=312}}</ref>
 
*Լավ մտքերը գերադասելի են փայլուն ոճից: Ոճը, այսպես ասած, զգեստավորումն է, միտքը՝ զգեստով ծածկված մարմինն է:<ref>{{cite book |title=Մտքի Հրավառություն|editor=Ալբերտ Միքայելյան և Միքայել Մարդումյան|publisher=Զանգակ-97 հրատարակչություն|ISBN=99930-2-263-2|year=2002|page=51}}</ref>
 
===Առանց աղբյուրի===
*Մարդը մի ամբողջ աշխարհ է, միայն թե նրա մեջ ազնիվ լինի հիմնական մղումը։
 
*Իմաստավորել և զգալ կարելի է, և նույնիսկ ճիշտ է, միանգամից, բայց միանգամից մարդ դառնալ անհնար է, պետք է մշակվել որպես մարդ։
 
*Ով տրամադրված է հեշտությամբ կորցնել [[հարգանք]]ը ուրիշների նկատմամբ, նա ամենից առաջ, չի հարգում իրեն։
 
*Ես չեմ կարող պատկերացնել այնպիսի վիճակ, որ երբևէ անելու բան չլինի։
 
*Միայն աշխատանքով ու պայքարով է ձեռք բերվում ինքնատիպությունը և սեփական արժանապատվության զգացումը։
 
*Իսկական գործիչը, ճանապարհ ընկնելով, իր առջև անմիջապես տեսնում է այնքան գործեր, որ չի գանգատվի, թե իրեն չեն թողնում գործ անել, այլ անպայման կփնտրի-կգտնի և կհասցնի որևէ բան անել։
 
*Առանց դրականի և գեղեցիկի սաղմերի մարդուն չի կարելի մանկությունից կյանք դուրս գալ, առանց դրականի և գեղեցիկի սաղմերի չի կարելի սերնդին ճանապարհ դուրս բերել։
 
*Գլխավորը ոչ թե [[խելք]]ն է, այլ այն, ինչը ուղղություն է տալիս նրան՝ բնավորությունը, հոգին, ազնիվ հատկանիշները, զարգացումը։
 
*Եթե մարդը լավ է ծիծաղում, նշանակում է լավ մարդ է։
 
*[[Հումոր]]ը խոր զգացմունքի սրամտությունն է։
 
*Իր հիմարությունը խոստովանող հիմարը արդեն հիմար չէ։
 
*Բանավեճը մտքի պազաբանման արտակարգ հարմար միջոց է։
 
*Լավ մտքերը գերադասելի են փայլուն ոճից։ Ոճը, այսպես ասած, արտահագուստ է․ միտքը հագուստով ծածկվող մարմինն է։
 
*Սովորեցեք և կարդացեք։ Կարդացեք լուրջ գրքեր։ Մնացածը կանի կյանքը։
 
*Երբ ես իմ շուրջը տեսնում եմ, թե մարդիկ, չիմանալով ինչպես անցկացնել իրենց ազատ ժամանակը, փնտրում են ամենախղճուկ
զբաղմունքներ և զվարճություններ, ես վերցնում եմ մի [[գիրք]] և ինքս ինձ ասում՝ միայն սա բավական է ամբողջ կյանքի համար։
 
*Ժամանակակից քաղաքակիրթ աշխարհում նշանավոր դեմքը, ինչ ցեղից էլ որ նա լինի, ամենայն ինչ շարժող լծակ է։
 
*Աշխարհում կան երեք կարգի սրիկաներ՝ միամիտ սրիկաներ, այսինքն՝ նրանք, որոնք համոզված են, որ իրենց ստորությունը մեծագույն ազնվություն է, սրիկաներ, որոնք ամաչում են սեփական ստորությունից՝ այնուամենայնիվ այն անպայման ավարտելու մտադրությամբ, և, վերջապես, պարզապես սրիկաներ, զտարյուն սրիկաներ։
 
*Ոչ մի մառախուղ չի դիմանում [[ճշմարտություն|ճշմարտության]] ճառագայթներին։
 
*Ուժը հայհոյանքների կարիք չի զգում։
 
*Անգործության մեջ երջանկություն չկա։
 
*Գինին անասնացնում և գազանացնում է մարդուն, դաժանացնում է նրան և շեղում պայծառ մտքերից, բթացնում է նրան։
 
*Եսամոլները քմահաճ ու վախկոտ են պարտականության հանդեպ՝ նրանց մեջ որևէ պարտականությամբ իրենց կապելու խնդրում հավերժ վախկոտ նողկանք կա։
 
*Ստում են միայն սրիկաները։