«Հավատամք»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''«Հավատամք»''', [[Գարեգին Նժդեհ]]ի մասին գիրք:գիրք։ Հրատարակվել է «Հայ Դատ»ի կողմից [[1991]] թվականին՝ Երևանում: Այն իրենից ներկայացնում է Նժդեհի կողմից գրված նյութերի հավաքածու: Հավածուի կազմողը և նախաբանի հեղինակը Հովիկ Վասիլյանն է: Բաղկացած է հետևյալ բաժիններից.

*Առյուծածին մայրեր (էջեր՝ 103-107): Վերջին բաժինը իրենից ներկայացնում է առանձին ստեղծագործություն, բացի դրանից 107-րդ էջի հիմնական մասում, առանց նոր վերնագրի, հավաքածու ստեղծողը ներկայացրել է «Որդիների պայքարը հայրերի դեմ» աշխատությունը, որը լույս է տեսել 1927 թվականին՝ Սոֆիայում:Սոֆիայում։

*Անմահությունը իրականություն է՝ շոշափելի, ապացուցելի իրականություն:իրականություն։ Այն ոչ մի առնչություն չունի անդրաշխարհի մասին կրոնական խաբեության հետ<ref name="Հ">{{cite book|last=Հովիկ Վասիլյան|first=Հայ Դատ|title=Հավատամք, Գարեգին Նժդեհ|date=21.03.1991|publisher=ՀԿԿ Կենտկոմի հրատարակչության տպարան|pages=110}}</ref>:։

*Բայց մտավորական, որ ժամանակի հոգեպես անառողջ, միշտ էլ որևէ նենգադավով վարակված մթնոլորտում սինթեզեր անխառն ճշմարիտը, կեղծիքի գայթակղիչ արտաքինի տակ տեսներ իրականության իրական մարմինը և այդ ամբողջը բանաձևված մատուցեր ժողովրդին՝ չենք ունեցել:ունեցել։ Միակը եղավ Նժդեհը<ref name="Հ" />:։

*ՆԺԴԵՀԸ նախ մտածող է, կենաց օրինիչափություններն սթափ գանահատող, ոչ մի երեսպաշտության ու քաղաքական նենգախաղի տուրք չտված խոշորագույն անհատ՝ բյուրեղեցած քառասնամյա պայքարում<ref name="Հ" />:։

*Այն գյուղերում, որոնք տասնմեկերորդ բանակի հրամանատարի կարծիքով որակվում էին որպես «դաշնակցական կենտրոններ», մանուկից մինչև 80 տարեկան երկսեռ անձինք գնդակահարվում էին:էին։ Հրամանատարի կարծիքով 80 տարեկանից հետո մարդը դժվար թե ապստամբեր նոր իշխանության դեմ. դրանց թողնում էին մահանալու բնական մահով<ref name="Հ" />:։

*Ապագան վտանգված ժողովուրդների վերջին և միակ խաղաթուղթը՝ վերադաստիարակությունն է:է։

*[[Մուրացկան]]ի եսամոլությունն ու հաշմանդամի պահանջկոտությունը դարձել են մեր [[հոգեբանություն]]ը<ref name="Հ" />:։

*[[Ստորություն]]ը մնում է ստորություն անգամ այն դեպքում, երբ նա կատարվում է հանուն ամենանվիրական շահերի. դա նախ բարոյազրկում է և տկարացնում իրենից օգտվողին<ref name="Հ" />:։

*Մեր պատմությունն այսուհետև աղետալի սխալների կրկնությունը չպետք է լինի, այլ՝ սրբագրությունը<ref name="Հ" />:։

*Վաղը հաղթելու է նա, որը մինչ այդ վաղը իր հոգու մեջ կտանի հաղթանակը<ref name="Հ" />:։

*Ես ճշմարտություններ գիտեմ, որոնցից մեկն ասում է՝ ուզու՞մ ես գուշակել, տեսնել ժողովրդի ապագան՝ նայիր նրա երիտասարդությանը:երիտասարդությանը։

*Պատերազմներն են օրորել մարդկության պատմությունը, ոչ թե խաղաղությունը, որը բնական վիճակ չի եղել, այլ պատերազմների կարճատև դադար միայն:միայն։

*Պատերազմի համար են աշխատում [[եվրոպա]]կան իմպերիալիզմը, [[անգլիա]]կան ծովատիրությունը, [[ԱՄՆ|ամերիկյան]] դոլարապաշտությունը, համ[[իսլամ]]ականությունը, դեղին վտանգը, պանսլավիզմը և այլն<ref name="Հ" />:։

*«Ոչ, - ասել է [[Վիկտոր Հյուգո|Հյուգոն]], - [[կյանք]]ը չի կարող աշխատել [[մահ]]վան համար: Սպանությունը մնում է սպանություն, միևնույն է թե ինչ ես կրում՝ ոճրագործի գլխա՞րկ, թե՞ [[ֆրանսիա]]կան կայսեր թագ»<ref name="Հ" />:։

*[[Ժողովուրդ]]ը առանց հայրենասիրության նույնն է, ինչ մարմին առանց հոգու<ref name="Հ" />:։

*Պատճա՞ռը:Պատճա՞ռը։ - Կույր և բարբարոս կուսակցամոլությունը, - մի զարհուրելի ախտ, որ պիտի թուլանա, եթե ուզում ենք ուժեղանալ ազգովին<ref name="Հ" />:։

*[[Հաննիբալ]]ին հաղթող [[Հռոմ]]ի կոնսուլներից հանիրավի աքսորված [[Պուբլի Կոռնելի Սցիպիոն Աֆրիկացի, Ավագ|Սցիպիոն]]ը չէ նա, որը մեռնելով աղքատության մեջ, կտակում է գրել իր գերեզմանաքարին՝ «ապերախտ հայրենիք, դու տեր պիտի չլինես իմ ոսկորներին»<ref name="Հ" />:։

*Այսպես է կատարյալ ղեկավարը:ղեկավարը։ Նա միաժամանակ և դաստիարակն է, և ռազմարվեստագետը, և կախարդը, և ընկերը, - նա [[Աստված]]ն է իր բանակի<ref name="Հ" />:։

*Ժողովրդի համար [[անեծքներ|անեծք]] է, երբ առաջնորդը [[տգետ]] է, եսամոլ, [[նախանձ]]:։

*Տիտանական [[ցավ]]ից ծնունդ է առնում մի նոր կրոն՝ հպարտության [[կրոն]]ը<ref name="Հ" />:։

*Չէ, այլևս չի կարելի այսպես ապրել, քանզի աննախընթացորեն սպանիչ է մեր նվաստությունը:նվաստությունը։ Այս ցնցող գիտակցությունից ծնունդ առած՝ աշխարհ է գալիս ցեղային բարոյականով մեռոնված հայը:հայը։ Նա, որ ներուժ կերպով ապրել է մեր ժողովրդին վիճարկված ողբերգությունն ու [[ամոթ]]անքը. նոր հայը, որի դրոշակից վաղը պիտի կախվի մեր ցեղի հաղթանակը<ref name="Հ" />:։

*«Հայերը հպարտ զգալու որչափ իրավունք ունեն, եթե մի անգամ իմանան թե իրենք փառապանծ անցյալ են ունեցել: Բայց չգիտեն, դժբախտաբար»:։

*Իմ ժողովրդի քաղաքական ճակատագրով զբաղվելու պարտականությունն ունեմ ես, և ահա պայքարում եմ մի մեծ ճակատագրի համար, որին արժանի է իմ ցեղը<ref name="Հ" />։:։։

*Դավանում եմ, որ իմ սերունդը ավելի մեծ պարտականություն ունի, քան ուներ անցնող ազատագրական սերունդը:սերունդը։ Պարտականության մեջ ցեղակրոնի իմ բաժինը՝ առյուծի բաժինն է, ամենամեծը<ref name="Հ" />։:։։

*Ցեղակրոնը խորշում է այն բոլոր վարդապետություններից և հոսանքներից, որոնք միտում են մեր նորահաս սերունդը հեռու պահել ցեղի կազդուրիչ ըստինքից՝ [[կաթ]]ից<ref name="Հ" />։:։։

*Ցեղակրոն եմ, ասել է պարտավո՛ր եմ, կամենու՛մ եմ, կարո՛ղ եմ գերազանցել, և պե՛տք է գերազանցեմ ցեղիս թշնամիներին<ref name="Հ" />։:։։

:Նրա շուրթերին չպետք է պակասեն [[Ժաննա դ՛Արկ|Ժաննա դ՛Արկյան]]յան խոսքերը․

*Լսենք, որպեսզի կեղծ փորձառության դեղահատեր հրամցնեն մեզ, ինքնարդարացման անվերջանալի ճառեր կարդան մեր գլխի՞ն...Ո՞րն է կյանքի օրենքը:օրենքը։