«Լյուդվիգ վան Բեթհովեն»–ի խմբագրումների տարբերություն

* Արվեստը և գիտությունը միշտ եղել են և կլինեն ամենալավ կապ ամենահեռավոր ժողովրդի հետ։<ref>{{cite book |title=Մտերիմ Խոսքեր|editor=Փառանձեմ Վարդունի|publisher=«Հայաստան» Հրատարակչություն|year=1974|page=159}}</ref>

* [[Երաժշտություն]]ը միշտ բովանդակալից է։ Յուրաքանչյուր իսկական ստեղծագործության մեջ միտք կա։<ref>{{cite book |title=Մտերիմ Խոսքեր|editor=Փառանձեմ Վարդունի|publisher=«Հայաստան» Հրատարակչություն|year=1974|page=160}}</ref>

* Իսկական արվեստագետը զուրկ է փառասիրությունից. նա չափազանց լավ է հասկանում, որ արվեստն անսպառ է։<ref>{{cite book |title=Ասույթներ|editor=Սուրեն Գրիգորյան|publisher=«Լուսաբաց հրատարակչատուն»|year=2006|page=85}}</ref>

* Ես չգիտեմ գերազացության այլ հատկանիշներ, բացի բարությունից։<ref>{{cite book |title=Մտքի Հրավառություն|editor=Ալբերտ Միքայելյան և Միքայել Մարդումյան|publisher=Զանգակ-97 հրատարակչություն|ISBN=99930-2-263-2|year=2002|page=206}}</ref>

* Անկասկած, Բեթհովենը կդառնա երկրորդ Մոցարտ, եթե շարունակի այնպես, ինչպես սկսել է (Նեֆե)<ref>''Beethoven aus der Sicht seiner Zeitgenossen'', hrsg. von Klaus Martin Kopitz und Rainer Cadenbach, München 2009, Nr.&nbsp;534</ref>։

* Նա բոլորին կստիպի խոսել իր մասին: (Մոցարտ)<ref name="Великович">Великович Э. И., Великие музыкальные имена, исд. Композитор, СПб. 3 апреля 2006</ref>։

==Աղբյուրներ==

{{ծանցանկ}}