«Սեր»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Տող 13.
::''[[Վարդգես Պետրոսյան]]''
*Մարդու մեջ, եթե նա [[մարդ]] է, ամեն մի բառի, շարժման, հայացքի, ձայնի մեջ պետք է արտահայտվի զգացմունք, ոչ միայն ներքուստ, այլև արտաքուստ, ցցուն... եթե դա ուրախություն է, ապա լեռան պես բարձր, թախիծ՝ անտառի պես ընդարձակ, սեր՝ հեղեղի պես խորը<ref>{{cite book |title=Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան|editor=Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան|publisher=Զանգակ-97 հրատարակչություն|ISBN=99930-2-276-4|year=2001|page=35}}</ref>։
*Ձանձրույթը ծնվում է
::''[[Մկրտիչ Արմեն]]''
Տող 22.
*Աշխարհում չկա ավելի գեղեցիկ պատկեր, քան սիրեցյալի դեմքը, և չկա ավելի քաղցր երաժշտություն, քան սիրելի ձայնի հնչյունը<ref name=donara>{{cite book |title=Աֆորիզմներ ֆրանսիական մտքի գանձարանից|editor=Դոնարա Մարտիրոսյան|publisher=«Մաշտոց»|ISBN=99941-807-0-3|year=2006|page=54}}</ref>։
*Բոլոր ձայներից ամենաքաղցրը այն կնոջ ձայնն է, որին մենք սիրում ենք<ref name=donara />։
*Նա, ով սիրահարվում է տգեղ աղջկա, սիրահարվում է կրքի ամբողջ ուժով, որովհետև այդպիսի սերը վկայում է կամ տղամարդու ճաշակի տարօրինակ քմահաճության մասին, կամ սիրեցյալի գաղտնի թովչանքների մասին, որոնք ավելի ուժեղ են, քան [[գեղեցկություն|գեղեցկության]] թովչանքները<ref name=dona>{{cite book |title=Աֆորիզմներ ֆրանսիական մտքի գանձարանից|editor=Դոնարա Մարտիրոսյան|publisher=«Մաշտոց»|ISBN=99941-807-0-3|year=2006|page=55}}</ref>։
::''[[Ժան դե Լաբրյուեր]]''
[[Պատկեր:1873 Pierre Auguste Cot - Spring.jpg|մինի]]
Տող 50.
*Զույգ սեռերի փոխադարձ հարաբերությանը նման ինչ-որ բան կա նաև առանձին մարդու մեջ, այն է՝ կամքի և մտքի հարաբերությունը (կամ, ինչպես ասում են, սրտի և գլխի) - դրանք տղամարդն ու կինն են. նրանց միջև բանը միշտ սերն է, բեղմնավորումը, հղիությունը։ Եվ լա՛վ հիշեք, '''սիրտը''' այստեղ տղամարդն է, իսկ '''գլուխը'''՝ կինը։
*Արարել, այդ նշանակում է՝ քեզանից ինչ-որ բան դուրս անել, քեզ ավելի դատարկ, ավելի աղքատ և ավելի սիրող դարձնել։ Երբ Աստված արարել էր աշխարհը՝ Նա այդժամ ավելին չէր, քան դատարկ գաղափար - և սեր արարյալի հանդեպ։
*Երբ մենք հագենում ենք մեզնից և այլևս ի զորու չենք սիրել մեգ՝ ապա, իբրև նախապահպանություն, հարկավոր է [[խորհուրդ]] տալ սեր առ մերձավորը, այնքանով, որքանով մերձավորները մի ակնթարթում կստիպեն մեզ '''համոզվել''' որ նաև մենք ենք «սիրո արժանի»։
*Դուք սիրահարված եք վերամբարձ բառերին, ինչպես գույնզգույն մորթիներին, և միայն ստի գորգերի վրա եք դուք կարողանում քայլել հաստատուն քայլքով, դուք, քնքուշնե՜ր։
*Սիրո մեջ խղճուկությունը սիրով ծպտվում է '''արժանի սիրո''' բացակայությամբ։
Տող 56.
*Սիրելու-ցանկությունը մատնում է ինքնագոհությունն ու գերհագեցումը քեզնով, սիրված-լինելու-ցանկությունը, սակայն, կարոտը քո հանդեպ, ինքնա-սիրությունը։ Սիրողը բաշխում է իրեն. նա, ով ուզում է սիրված լինել, ձգտում է նվեր ստանալ ինքն իրեն։
*Սերը - հնազանդության '''պտուղն''' է. սակայն սերունդներ են ընկած պտուղի և արմատի միջև, իսկ ազատությունը սիրո պտուղն է։
*
*Քո գրգիռին անուն տալ՝ արդեն մի քայլ է գրգիռի սահմաններից դուրս։ Խորագույն սերը, օրինակ, իրեն անվանել չգիտի և, թերևս, հարց է տալիս՝ «ես արդյո՞ք ատելություն չեմ»։
*Սկզբում մի վտքրիկ նախանձ - և այնուհետև մեծ սե՞ր։ Այդպես լուցկու հատիկի շփումից առաջանում է բռնկումը։
| |||