«Նիկոլայ Գոգոլ»–ի խմբագրումների տարբերություն

*[[Արվեստ]]ը շատ է ազնվացնում մարդուն[[մարդ]]ուն, նրա հոգուն տալով ազնվություն և սքանչելի [[գեղեցկություն]]<ref>{{cite book |title=Մտերիմ Խոսքեր|editor=Փառանձեմ Վարդունի|publisher=«Հայաստան» Հրատարակչություն|year=1974|page=147}}</ref>։

*Բանականությունը[[Բանականություն]]ը անհամեմատ բարձրագույն ընդունակություն է, բայց այն ձեռք է բերվում ոչ այլ կերպ, քան կրքերի նկատմամբ հաղթանակով։

*Ճշմարտությունները[[Ճշմարտություն]]ները որքան ավելի մեծ են, այնքան ավելի զգույշ պետք է լինել նրանց հետ, այլապես նրանք հանկարծ կվերածվեն ծեծված ճշմարտությունների, իսկ ծեծված ճշմարտություններին արդեն չեն հավատում։

*Ընկերությունից[[Ընկերություն]]ից ավելի սրբազան կապ չկա։ Հայրը[[Հայր]]ը սիրում է իր զավակին, մայրը[[մայր]]ը սիրում է իր զավակին, զավակը սիրում է [[հայր|հորն]] ու [[մայր|մորը]]։ Բայց դա այն չէ, եղբայրս․ գազանն էլ է սիրում իր զավակին։ Բայց հոգով, այլ ոչ թե արյունով, հարազատանալ կարող է միմիայն մարդը։

*Դժբախտությունը[[Դժբախտություն]]ը մեղմացնում է մարդուն․ այդ ժամանակ նրա բնավորությունը դառնում է ավելի զգայուն ու մատչելի՝ առարկաների այն ըմբռնողության համար, որը գերազանցում է սովորական և առօրեական վիճակում գտնվող մարդու ըմբռնողությունից։

*Աշխարհում[[Աշխարհ]]ում ապրել և ոչ մի բանով չզգացնել իր գոյությունը՝ դա ինձ սարսափելի է թվում։