«Օրհան Փամուկ»–ի խմբագրումների տարբերություն

*Այն հարցը, որ մեզ՝ գրողներիս ամենաշատն է տրվում, սիրելի հարցնյ այս է՝ ի՞նչու եք գրում: Ես գրում են որովհետև մի բնածին կարիք ունեմ գրելու: Ես գրում են որովհետև չեմ կարող նորմալ գործ անեմ այնպես որ ուրիշներն են անում: Ես գրում են որովհետև ուզում եմ գրքեր կարդալ, նրանց պես որ ես եմ գրում: Ես գրում են որովհետև ես բարկացած եմ բոլորի վրա: Ես գրում են որովհետև սիրում եմ նստել մի սենյակում լրիվ օրն ու գրել: Ես գրում են որովհետև կարող եմ իրական կյանքին մասնակցել միայն նրան փոխելով: Ես գրում են որովհետև ուզում եմ ուրիշները, բոլոր աշխարհն իմանա մենք ինչ տեսակ կյանք ապրեցինք, և շարունակում ենք ապրել, Իստանբուլում, Թուրքիայում: Ես գրում են որովհետև ես սիրում եմ թուղթի, գրչի և թանաքի հոտը: Ես գրում են որովհետև ես հավատում եմ գրականության, վեի արվեստին, ավելի քան հավատում եմ ուրիշ որևե բանի: Ես գրում են որովհետև դա մի սովորույթ է, մի սիրատենչանք: Ես գրում են որովհետև ես վաքենում եմ մոռացվեմ: Ես գրում են որովհետև սիրում եմ այն փառքը հետաքրքրությունը, որ գրելը բերում է: Գրում եմ որ մենակ լինեմ: Կարող է գրում եմ որովհետև հույսով եմ որ հասկանամ ինչու ես այսքան շատ, շատ բարկացած եմ բոլորի վրա: Գրուն եմ որովհետև սիրում եմ որ կարդացեմ: Ես գրում են որովհետև երբ մի վեպ, մի ակնարկ կամ մի էջ եմ սկսել, սիրում եմ վերջացնեմ: Ես գրում են որովհետև բոլորն սպասում են ինձնից որ ես գրեմ: Ես գրում են որովհետև ես մի մանկական հավատք ունեմ գրադարանների անմահության մեջ, և այն ձևում որ գրքերս նստում են դարակի վրա: Ես գրում են որովհետև գրգռիչ է կյանքի բոլոր գեղեցկությունները և հարստությունները բառերի վերածել: Ես գրում եմ ոչ թե մի պատմվածք պատմելու այլ ստեղծելու: Ես գրում եմ որովհետև հուսում եմ փախչել այն կանխազգացումից որ մի տեղ կա ուր պիտի գնամ բայց--ոնց որ երազում--այդպես էլ չեմ կարողանում: Ես գրում եմ որովհետև երբեք չեմ կարողացել ուրաք լինել: Գրում եմ, որուրաք լինեմ:

---:*«Հորս Ճամպրուկը», Գրականական Նոբելյան մրցանակի լեկցիա, դեկտեմբեր 7, 2006<ref>{{cite web|url=http://nobelprize.org/nobel_prizes/literature/laureates/2006/pamuk-lecture_en.html|title=Նոբելյան լեկցիա(անգլերեն)|accessdate=2009-1-1}}</ref>