«Յոհան Վոլֆգանգ ֆոն Գյոթե»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Տող 17.
*Փորձիր [[պարտք]]դ կատարել և դու կիմանաս թե ինչի՞ ես ընդունակ<ref name =mterim2 />։
*Հավատա կյանքին։ Կյանքը քեզ կսովորեցնի բոլոր իմաստուններից ու բոլոր գրքերից ավելի լավ<ref>{{cite book |title=Մտերիմ Խոսքեր|editor=Փառանձեմ Վարդունի|publisher=«Հայաստան» Հրատարակչություն|year=1974|page=128}}</ref>։
*Իմաստությունը[[Իմաստություն]]ը լոկ [[ճշմարտությունը|ճշմարտության մեջ է<ref name=sur1>{{cite book |title=Ասույթներ|editor=Սուրեն Գրիգորյան|publisher=«Լուսաբաց հրատարակչատուն»|year=2006|page=276}}</ref>։
*Ամենաիմաստուն մարդը նա է, ում ամենից շատ վրդովում է ժամանակի[[ժամանակ]]ի կորուստը<ref name=sur1 />։
*Ճաշակը զարգանում է ոչ թե միջակ, այլ ամենակատարյալ նմուշների հիման վրա<ref name=hut>{{cite book |title=Մտքի Հրավառություն|editor=Ալբերտ Միքայելյան և Միքայել Մարդումյան|publisher=Զանգակ-97 հրատարակչություն|ISBN=99930-2-263-2|year=2002|page=118}}</ref>։
*Գեղանկարչությունն արվեստներից[[արվեստ]]ներից ամենամատչելին ու պատշաճն է<ref name=hut />։
*Ինչ չի գրավում՝ մեռած է<ref name=hut />։
*Կարգ ու կանոնը տխրահռչակ արդարությունից[[արդարություն]]ից ավելի կարևոր է<ref>{{cite book |title=Մտքի Հրավառություն|editor=Ալբերտ Միքայելյան և Միքայել Մարդումյան|publisher=Զանգակ-97 հրատարակչություն|ISBN=99930-2-263-2|year=2002|page=161}}</ref>։
*Մարդը միայն մարդկանց մեջ կարող է ճանաչել իրեն<ref name="Ասույթներ261">Ասույթներ, հավաքեց և կազմեց Սուրեն Գրիգորյանը, Երևան, 2009, էջ 261:</ref>։
*Մարդը ինքն իրեն ճանաչում է միայն այն չափով, ինչ չափով նա ճանաչում է աշխարհը<ref name="Ասույթներ261" />։
*Ով իր մասին մեծ կարծիք չունի, նա ավելի լավն է, քան ինքը կարծում է<ref name="Ասույթներ261" />։
*Չնայած իրենց բոլոր թերություններին[[թերություն]]ներին, մարդիկ ամենից շատ արժանի են սիրո<ref name="Ասույթներ261" />։
*Սարսափելի է նա, ով արդեն կորցնելու բան չունի<ref name="Ասույթներ261" />։
*Մարդուն հատուկ է վատաբանել այն, ինչին ինքն անընդունակ է<ref name="Ասույթներ261" />։