«Ուիլյամ Շեքսպիր»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Տող 16.
*Եթե մարդ առաջ չգնա իր նպատակի մեջ, [[նպատակ]]ը ետ կգնա<ref name =mterim3 />։
*[[Ճշմարտություն]]ը կանցնի դարեդար, սերնդե սերունդ, կհասնի մինչև աշխարհի վերջին օրվան<ref name =mterim3 />։
*Բարձր հոգիների համար մեկի կողմից արտահայտված [[երախտագիտություն|երախտագիտական]] զգացումը ավելի թանկարժեք է, քան նրանից ստացված պարգևը<ref name =mterim3 />։
*Ամեն չարիքի մեջ [[բարիք]] կա, միայն պետք է իմաստություն ունենալ գտնելու այդ բարիքը<ref name =mterim3 />։
*Երբ անգործ նստում ենք, մեր թույլ [[նպատակ]]ները ետ են նահանջում<ref name =mterim3 />։
*Սպիների վրա նա է ծիծաղում, ով [[վերք]] չի տեսել<ref name =mterim4>{{cite book |title=Մտերիմ Խոսքեր|editor=Փառանձեմ Վարդունի|publisher=«Հայաստան» Հրատարակչություն|year=1974|page=93}}</ref>։
*Ներմամբ մի լինեք նույնքան ծայրահեղ, ինչպես լինում եք բարկության պահին<ref name =mterim4 />։
*[[արիությունԱրիություն|Արիության]] ցույցը և արիության արժանիքը իրարից բաժանվում են բախտի փոթորիկներում<ref name =mterim4 />։
*Խիզախը նա է, ով համբերությամբ կարող է տանել վատթարագույնը<ref name =mterim4 />։
*Նախքան իր մահը, երկչոտը բազում անգամ է մեռնում, իսկ խիզախ մարդը՝ միայն մեկ անգամ<ref name =mterim4 />։
*Անարդար կռվի մեջ իսկական քաջությունը կորչում է<ref name =mterim4 />։
*Եթե դուք չեք կամենում հավատալ ձեր աչքով տեսածին, ապա ուրիշին մի խոստովանեք ձեր իմացածը<ref name =mterim5>{{cite book |title=Մտերիմ Խոսքեր|editor=Փառանձեմ Վարդունի|publisher=«Հայաստան» Հրատարակչություն|year=1974|page=94}}</ref>։
*Որքան լավ է արտասվել ուրախությունից[[ուրախություն]]ից, քան ուրախանալ արցունքների վրա<ref name =mterim5 />։
*Մենք մեր սեփական [[գեղեցկություն]]ը կարող ենք ճանաչել միայն տեսնելով նրա արտացոլումը ուրիշների աչքերում<ref name =mterim5 />։
*Միամիտ մարդիկ սիրում են վիճել,
Տող 39.
:Քան թե գիտությամբ հռչակվել տգետ<ref name =mterim6 />:
 
*Վիշտը[[Վիշտ]]ը այտերն է նվաճում միայն,
:Չի հաղթանակում ուղեղի վրա<ref name =mterim6 />:
 
*Խորհրդածումը երբեք չի [[ապրել|ապրում]]
:Անխորհուրդ մարդկանց
:Թշվառ ուղեղում<ref name =mterim6 />:
 
*Երջանիկ է այն մարդը, որ լսում է իր դատափետումը և աշխատում է ուղղվել<ref name =mterim6 />։
*Արտաքին գեղեցկությունն առավել ևս արժեքավոր է, եթե պատսպարում է ներքին գեղեցկությունը։ Գիրքը[[Գիրք]]ը, որի ոսկե ճարմանդները պարփակում են ոսկե բովանդակություն, ձեռք է բերում առանձնահատուկ [[հարգանք]]<ref>{{cite book|author=|title=Վ. Վորոնցով, Բանականության Սիմֆոնիա}}</ref>։
 
==Աղբյուրներ==