«Անտոն Մակարենկո»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 4.
== Քաղվածքներ ==
* [[Մարդ]]ուն սովորեցնել երջանիկ լինել անհնար է, բայց դաստիարակել նրան, որպեսզի երջանիկ լինի՝ հնարավոր է<ref name =mterim>{{cite book |title=Մտերիմ Խոսքեր|editor=Փառանձեմ Վարդունի|publisher=«Հայաստան» Հրատարակչություն|year=1974|page=110}}</ref>։
* Մենք գիտենք, թե որքան ուրախ և [[երջանկություն|երջանիկ]] են ապրում այն մարդիկ, ովքեր շատ բան են կարողանում անել, որոնց մոտ ամեն ինչ հաջողվում է և առաջ է գնում, ովքեր իրենց չեն կորցնում ամեն մի պարագայում, ովքեր կարողանում են տիրապետել իրերին և գերիշխել նրանց վրա և ընդհակառակը, միշտ խղճում ես այն մարդկանց, ովքեր ամեն մի դատարկ բանի համար ընկնում են անհարմար դրության մեջ, ովքեր չեն կարողանում սպասարկել իրենց, այլ միշտ զգում են կամ դայակի կամ ընկերական ծառայության և օգնության կարիքը, իսկ եթե նրանց ոչ-ոք չի օգնում՝ ապրում են անհարմար կացության մեջ՝ փնթի, կեղտոտ, իրենց կորցրած<ref name =mterim />։
* Ինչքան հնարավոր է, ավելի շատ պահանջներ մարդուն, ինչքան հնարավոր է, ավելի շատ [[հարգանք]]՝ նրա նկատմամբ<ref>{{cite book |title=Մտերիմ Խոսքեր|editor=Փառանձեմ Վարդունի|publisher=«Հայաստան» Հրատարակչություն|year=1974|page=111}}</ref>։
*Ծնողական [[հեղինակություն|հեղինակության]] գլխավոր հիմքը կարող է լինել հենց միայն ծնողների [[կյանք]]ն ու [[աշխատանք]]ը, նրանց քաղաքացիական դեմքը, նրանց վարքագիծը<ref>Վ. Լ. Վորոնցով, Բանականության սիմֆոնիա, Երևան, 1981թ.</ref>։
*Դաստիարակում է ամեն ինչը` մարդիկ, իրերը, երևույթները, բայց ամենից առաջ և ամենից երկար` մարդիկ։ Նրանցից առաջին տեղում են [[ծնողներ]]ն ու [[մանկավարժներ]]ը<ref>Վ. Լ. Վորոնցով, Բանականության սիմֆոնիա, Երևան, 1981թ. </ref>։
| |||