«Ավետիք Իսահակյան»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չ փոխարինվեց: [[Image: → [[Պատկեր: |
|||
Տող 3.
==Քաղվածքներ==
* [[Մարդ]] այնքան մեծ է, ինչքան որ նա ընդունակ է ուրիշներին
* Մարդ պետք է [[Բնություն|բնության]] մեջ ապրի, բնությունն զգա...
* Զարմանալի հրաշք է հողը, հողի ուժը անսպառելի է...<br>[[Բնություն|Բնության]] մեջ մարդ իրեն բազմապատկված կզգա...
Տող 9.
* [[Ճշմարտություն]]ը ոտքով է գնում, սուտը՝ թևերով<ref>{{cite book |title=Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան|editor=Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան|publisher=Զանգակ-97 հրատարակչություն|ISBN=99930-2-276-4|year=2001|page=17}}</ref>։
* Մարդը ձգտում է նրան, ինչն անհնար է։ Հետո սկսում է ողբալ, թե ինչու՞ է անհնարը՝ անհնար<ref>{{cite book |title=Դաստիարակչական Մտքերի Հայկական Գանձարան|editor=Ա.Մ. Մանուկյան և Մ.Մ. Մանուկյան|publisher=Զանգակ-97 հրատարակչություն|ISBN=99930-2-276-4|year=2001|page=16}}</ref>։
*
* Կյանքն իր ծնած պահից գրավ է դրված
* Վրեժը քաղցր բան է. թող բարոյախոսներն ինչ ուզում են՝ ասեն<ref>{{cite book |title=Ասույթներ|editor=Սուրեն Գրիգորյան|publisher=«Լուսաբաց հրատարակչատուն»|year=2006|page=310}}</ref>։
* Միտքը մեռցնում է զգացմունքը։<br>Բայց երբեմն երկուսն եղբայրացած միմյանց հետ՝ տիեզերքն են գրկում<ref>{{cite book |title=Մտքի Հրավառություն|editor=Ալբերտ Միքայելյան և Միքայել Մարդումյան|publisher=Զանգակ-97 հրատարակչություն|ISBN=99930-2-263-2|year=2002|page=113}}</ref>։
* Բանաստեղծը, արվեստագետը իր սրտի աչքով կտեսնե ու կզգա աշխարհի իրերը, երևույթները, երևույթների հոգին, ներքին, հավերժական անփոփոխ կյանքը։
*
* Մի [[ժողովուրդ]], որ ստեղծել է գրականություն, երբեք չի կորչի<ref name="Գնահատ77"/>։
* Մեր գրականության հավերժ շողշողացող բովանդակությունն են եղել ազատության անշեջ ծարավը, պայքարը, հայրենասիրությունը և մարդկային արժանապատվության հարգանքը<ref name="Գնահատ77"/>։
* Հայ ժողովրդի գրականությունը ազգային գոյամարտի գեղարվեստական պատմությունն է ընդդեմ իր ճակատագրի<ref name="Գնահատ77"/>։
Տող 26.
* Ժողովրդական երգերը ժողովրդի հոգու, կյանքի, ապրումների հայելին են<ref name="Գնահատ78"/>։
* Նկարչությունը թանձրացած, նյութացած, մարմնացած բանաստեղծություն է, իսկ բանաստեղծությունը՝ վերացական, ոգիացած նկարչությունը<ref name="Գնահատ78"/>։
* Սերը մեռցնողը [[հավիտենություն|անմահության]] թշնամին է<ref name="Գնահատ78"/>։
* Մարդն է բնության իմաստը, և գեղեցիկ է ճշմարտության թագը, կատարը<ref name="Գնահատ78"/>։
* Ոճը ունեցող ժողովուրդները չեն մեռնում<ref name="Գնահատ78"/>։
| |||