«Վերք Հայաստանի»–ի խմբագրումների տարբերություն

* Էսքան բաները լսեցիր, սի՛րելի կարդացող, բաս ի՞նչպես չի սիրտդ վառվել, որ դու է՛ն ազգի որդին ես, որ էսքան տանջանք քեզ համար քաշեց, ինքը նահատակվեց, քո կաթդ ու արինդ ուրիշ ազգի հետ չխառնեց։ Էնպես կարծում ես քի՞չ բան ա, հազար տարով էս օրը քաշիլ, էլի ազգ պահիլ, որդի մեծացնիլ, անուն, '''լեզու, հավատ''' ունենա՞լ։ Ա՜խ, էս միտքը անողը էլ ի՞նչ սիրտ պետք է ունենա, որ իր լեզուն, իր ազգը չսիրի։

 

 

* Ախր որ ասեմ ես՝ '''փրոքուլիվաթսա''' արի, '''սքուչնա''' եմ, '''օփիժաթսա''' էլա, '''փրոշենի''' տվի, '''սանյաթիե''' շատ ունիմ, գլուխս '''քրուժիթսա''' էլավ, '''փեզչեսնի''' մարդ ա, '''րազփոյնիք''' ա, '''յափեթնիք''' օքմին ես, գնանք '''քուփաթսա''' ըլինք, '''սոփրանիեմեն''' եմ գալիս, '''փրոիգրաթսա''' արին, ճամփին '''ֆսեթքի ութոփնո''' ա, շատ '''խլափոթ սլաչիթսա''' չի՛ ըլում և այլն։ Ա՛չքիս լիս, մի մտածի՛ր, թե լսողն ի՞նչ կասի։ Իսկ գիտուն, լուսավորյալ մարդը նա է, որ ամեն լեզու, քանի կարա, իստակ խոսա։ Դու քո լեզուն որ իստակ խոսաս, ի՞նչ վնաս ունի, հենց գիտում ես խելքդ ձեռիցդ կառնե՞ն, թե՞ սովորած իմաստությունդ ջուրը կթափի, կամ թե չէ, տերության սիրտն ես ուզում շահի՞լ։