«Ֆրիդրիխ Նիցշե»–ի խմբագրումների տարբերություն

*Ես ուզում էի լինել '''տհաճ ճշմարտությունների''' փիլիսոփան,- վեց տարի շարունակ։

 

 

*Կար ժամանակ, երբ ես համակված էի '''ինքս իմ հանդեպ նողկանքով'''. 1876 թ.-ի ամռանը։ Մոլորության վտանգ, անմաքուր գիտական խիղճ մետաֆիզիկայի խառնուրդի կապակցությամբ, ինչ-որ ուռճացրած բանի զգացում, «դատավորության» ծիծաղաշարժ հավակնության։- Եվ այսպես, խելք հավաքել ու '''փորձել''' ապրել մեծագույն սթափությամբ, առանց մետաֆիզիկական նախադրյալների։ Ինձ օգնության հասավ «ազատ մի՜տքը» - սառույցով թրջոցներ։

*Որքան ավելի ազատ և ուժեղ է անհատը՝ այնքան '''խստապահանջ''' է դառնում նրա [[սեր]]ը, ի վերջո նա տենչում է գերմարդ դառնալ, քանզի ողջ մնացյալը չի '''հագեցնում''' նրա [[սեր]]ը։

 

 

 

*Կյանքը հանուն ճանաչողության, ինչ խոսք, խելահեղ բան է. և, համենայն դեպս, այն զվարթամտության նշան է։ Այդ կամքի մարդը նույնքան զվարճալի է երևում, որքան փիղը, որ ջանում է '''կանգնել''' գլխի վրա։

Ոճը պետք է ապացուցի, որ հ ա վ ա տ ու մ ես քո մտքերին և դրանք ոչ միայն մտածում, այլև '''զգում''' ե ս։

==Է==

==Ը==

Իր միջոցների ընտրության մեջ լավ արձակագրի տակտն այն է, որ '''ընդհուպ''' մոտենա բանաստեղծությանը, բայց '''երբեք''' նրա կողմը չանցնի։ Առանց իր՝ բանաստեղծականի նրբենագույն զգացողության և օժտվածության՝ անհնարին է տիրապետել այդ տակտին։

*Հրամայական բնավորությունները կհրամայեն անգամ իրենց Աստծուն, որքան էլ նրանց թվա, թե ծառայում են Նրան։

 

 

*Խավարի մեջ ժամանակը այլ կերպ ես զգում, քան լույսի։

*Ծաղրական մարդու մոտ զգացմունքը հազվադեպ է դուրս հորդում, բայց միշտ շատ բարձր։

 

 

*Որ բարձունքում եմ ես ապրո՞ւմ։ Ինքս ինձ բարձրանալով` ես երբեք չեմ հաշվել դեպի ինձ տանող սանդուղքների թիվը։ Որտեղ վերջանում են բոլոր սանդուղքները՝ այնտեղ սկսվում է իմ տունը։