«Պարույր Սևակ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Տող 92.
::''[[Արամ Ինճիկյան]]''
 
*Պարույր Սևակը եռամեծ բանաստեղծ էր։ Նրա բանաստեղծական խոսքը մարդկային հոգու խոր ծալքերի հետ էր։ Եվ որովհետև անմահ է մադկությունըմարդկությունը, ապա նաև անմահ է Պարույրը։
:Պարույր Սևակը սոսկ մի լույս չէր: Նա իր վիթխարի հոգու մեջ ամփոփում էր հազարամյակներ շարունակ բանաստեղծությամբ շքեղացած հայ ժողովրդի հազարամյակների բանաստեղծական լույսը: Լույսը չի մարում, որովհետև ակունքն արևից է: Պարույր Սևակն աշխարհ եկավ նախ և առաջ ապրեցնելու: Հուսահատությունը խորթ էր նրա համար: Նա էր ամենից առաջ հստակ տեսնում մարդ արարածի ցավը, մանավանդ հոգու արատը: Ցավը բուժում էր նա իր բանաստեղծական կենդանացնող դարմանով, արատը վերացնում էր իր արարչական ուժով...<ref name="Սահակյան129">Վ. Սահակյան, Ռ. Ներսիսյան, Գնահատանքի խոսքեր հայոց մեծերի մասին, Երևան, 2005, էջ 129:</ref>
::''[[Սերո Խանզադյան]]''