«Աբուլ Ֆարաջ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
Տող 6.
* Հիմարները նկատում են միայն մարդկանց վրիպումները և ուշադրություն չեն դարձնում նրանց արժանիքներին։ Նրանք նման են այն ճանճերին, որոնք ջանում են նստել մարմնի միայն բորբոքված մասի վրա<ref>Բանականության սիմֆոնիա, էջ 179:</ref>։
* Այն հոգին, որի մեջ չկա իմաստություն, մեռած է։ Բայց եթե այն հարստացնես ուսուցմամբ, նա կվերակենդանանա խոպան հողի նման, որի վրա անձրև է տեղացել<ref>Բանականության սիմֆոնիա, էջ 218:</ref>։
* Հիմարության նկատմամբ [[ներողամիտ]] վեաբերմունքըվերաբերմունքը հատուկ է յուրաքանչյուր խելացի մարդու <ref>Բանականության սիմֆոնիա, էջ 254:</ref>։
* Իրեն հենց սկզբից պատշաճ ձևով պահող մարդը փրկված է խղճի խայթից<ref>Բանականության սիմֆոնիա, էջ 446:</ref>։
* Հույս մի դնիր դյուրաբորբոք ընկերոջ վրա, եթե նա բնավորությամբ նույնիսկ բարի մարդէ<ref>Բանականության սիմֆոնիա, էջ 470:</ref>։