*[[w:Ալբերտ Այնշտայն|Էյնշտեյնը]] ասել է, որ ինքը բախտ է ունեցել հասունանալ ավելի շուտ, քան կկորցներ զարմանալու ընդունակությունը: Զարմանալու ընդունակությունը մի հատկություն է, որն անհրաժեշտ է p[[ֆիզիկա|ֆիզիկոսին]] այնպես, ինչպես նկարչին կան պոետին:<br>...Հենց որ գիտական աշխատողն սկսում է [[աշխատանք|աշխատել]] ուրիշի ձեռքերով, վրա է հասնում գիտական ծերությունը՝ անկախ տարիքից և աստիճանից, կորչում է զարմանալու և ամեն մի փոքրիկ քայլով հրճվելու ընդունակությունը, անհետանում է սովորելու ցանկությունը, երևան են գալիս «ծանրակշռության» և միայն համաշխարհային պրոբլեմներ լուծելու ձգտում:<ref name =mterim>{{cite book |title=Մտերիմ Խոսքեր|editor=Փառանձեմ Վարդունի|publisher=«Հայաստան» Հրատարակչություն|year=1974|page=158}}</ref>
