«Ոսկե հորթը»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չNo edit summary |
չNo edit summary |
||
Տող 13.
*Պանիկովսկին, որը շոգի պատճառով կացնավորի հաստ կուրտկան փոխել էր ծալովի օձիք ունեցող չթե վերնաշապկով, գոռոզ էր պահում իրեն։ Նա շատ էր հպարտանում իրեն տրված հանձնարարությամբ։<br>- Միայն գողություն, - ասում էր նա։<br>- Միայն կողոպուտ, - առարկում էր Բալագանովը, որը նույնպես հպարտ էր կոմբինատորի վստահությամբ։<br>- Դուք խղճուկ, չնչին արարած եք, - հայտարարեց Պանիկովսկին, զզվանքով նայելով զրուցակցին։<br>- Իսկ դուք հաշմանդամ եք, - նկատեց Բալագանովը։ - Հիմա պետը ե՛ս եմ։<br>- Ո՞վ է պետը։<br>- Ես եմ պետը։ Ինձ է հանձնարարված։<br>- Ձե՞զ։<br>- Ինձ։<br>- Քե՞զ։<br>- Բա էլ ու՞մ։ Վայթե քե՞զ։
*Բալագանովը հարգանքով նայեց եռանկյունուն։ Պանիկովսկու փաստարկներն առանձնապես համոզիչ չէին թվում, բայց եռանկյունու մեջ այնպիսի ճշմարիտ անհաուսալիություն էր զգացվում, որ Բալագանովը տատանվեց։ Պանիկովսկին, այդ բանը նկատելով, չհապաղեց․<br>- Գնացեք Կիև, - ասաց նա անսպասելի կերպով։ - Եվ այն ժամանակ կհամոզվեք, որ ես իրավացի եմ։ Անպայման մեկնեցեք Կիև։<br>- Ի՞նչ Կիև, ինչ բան, - փնթփնթաց Շուրան։ - Ինչո՞ւ։<br>- Գնացեք Կիև և այնտեղ հարցրեք, թե մինչև հեղափոխությունը ի՞նչ էր անում Պանիկովսկին։ Անպայման հարցրեք։<br>- Ի՞նչ եք կպել ինձանից, - մռայլ հարցրեց Բալագանովը։<br>- Չէ, դուք հարցրեք, - պահանջում էր Պանիկովսկին։ - Գնացեք և հարցրեք։ Եվ ձեզ կասեն, որ մինչև հեղափոխությունը Պանիկովսկին կույր էր։
===Վասիսուալի Լոխանկինը և նրա դերը ռուսական հեղափոխության մեջ===
*- Վասիսուալի։ Ես դեռ երեկ տեղյակ եմ պահել քեզ։ Ես քեզ այլևս չեմ սիրում։<br>- Բայց ե՛ս։ Ես ախր սիրում եմ քեզ, Վառվառա։<br>- Դա քո մասնավոր գործն է, Վասիսուալի։ Ես գնում եմ Պտիբուրդուկովի մոտ։ Այդպես է պետք։<br>Կինը փոքր-ինչ մտածես, չկիզված սպիտակ թևին հագցրեց վայր ընկնող ուսակապը և հանկարծ ձայնը գցեց գլուխը։<br>- Դու իրավունք չունես այդպես խոսելու Պտիբուրդուկովի մասին։ Նա բարձ է քեզանից։<br>Լոխանկինն այդ չհանդուրժեց։ Նա ցնցվեց, ասես էլեկտրական հոսանք անցավ նրա ամբողջ երկարությամբ՝ շալվարակից մինչև կանաչ գուլպաները։<br>- Դու էգ ես, Վառվառա, - ծոր տվեց նա, - դու պոռնիկ ես։<br>- Վասիսուալի, դու հիմար ես, - հանգիստ պատասխանեց կինը։<br>- Դու էգ գայլ ես, - շարունակեց Լոխանկինը նույն ծորուն եղանալով։ - Ես քեզ արհամարում եմ։ Սիրեկանիդ մոտ ես գնում ինձանից։ Ինձանից Գնում ես Պտիբուրդուկովի մոտ։ Զզվելի, դու այժմ ինձանից գնում ես այդ որորմելի Պտիբուրդուկովի մոտ։ Ահա թե ում մոտ ես գնում ինձանից։ Դու ուզում ես տռփանքի անձնատուր լինել նրա հետ։ Քավթառ էգ գայլ և այն էլ զզվելի։ <br>Իր վշտով արբեցած, Լոխանկինը նույնիսկ չէր նկատում, որ խոսում է հնգոտնյա յամբով, թեև իր օրում բանաստեղծություն չէր գրել և չէր սիրում կարդալ դրանք։<br>- Վասիսուալի, վե՛րջ տուր միմոսությանը, - ասաց էգ գայլը, ուղեպարկը կապելով։ - Նայիր, թե ումն ես դու նման։ Գոնե լվացվեիր։ Ես գնում եմ։ Մնա՛ս բարով, Վասիսուալի։ Քո հացի քարտը թողնում եմ սեղանի վրա։▼
▲Լոխանկինն այդ չհանդուրժեց։ Նա ցնցվեց, ասես էլեկտրական հոսանք անցավ նրա ամբողջ երկարությամբ՝ շալվարակից մինչև կանաչ գուլպաները։<br>- Դու էգ ես, Վառվառա, - ծոր տվեց նա, - դու պոռնիկ ես։<br>- Վասիսուալի, դու հիմար ես, - հանգիստ պատասխանեց կինը։<br>- Դու էգ գայլ ես, - շարունակեց Լոխանկինը նույն ծորուն եղանալով։ - Ես քեզ արհամարում եմ։ Սիրեկանիդ մոտ ես գնում ինձանից։ Ինձանից Գնում ես Պտիբուրդուկովի մոտ։ Զզվելի, դու այժմ ինձանից գնում ես այդ որորմելի Պտիբուրդուկովի մոտ։ Ահա թե ում մոտ ես գնում ինձանից։ Դու ուզում ես տռփանքի անձնատուր լինել նրա հետ։ Քավթառ էգ գայլ և այն էլ զզվելի։ <br>Իր վշտով արբեցած, Լոխանկինը նույնիսկ չէր նկատում, որ խոսում է հնգոտնյա յամբով, թեև իր օրում բանաստեղծություն չէր գրել և չէր սիրում կարդալ դրանք։<br>- Վասիսուալի, վե՛րջ տուր միմոսությանը, - ասաց էգ գայլը, ուղեպարկը կապելով։ - Նայիր, թե ումն ես դու նման։ Գոնե լվացվեիր։ Ես գնում եմ։ Մնա՛ս բարով, Վասիսուալի։ Քո հացի քարտը թողնում եմ սեղանի վրա։
[[Կատեգորիա:Երգիծական գրքեր]]
|